آشنایی با فناوری های مخابرات سیار - نسل چهارم(LTE)

رشد سيستم‌هاي تلفن سيار، افزايش كاربران اينترنت و ‏بالا رفتن انتظار و نيازهای کاربران، مانند تقاضاي ‏دسترسي به اينترنت با كيفيت بالا از طريق سيستم‌هاي ‏بي‌سيم، منجر به طراحي سيستم‌هايي شده است كه قادر به ‏برآورده كردن اين نيازها باشند.کاربران سرويس‌هاي ‏مخابراتي در آينده، ترجيح مي‌دهند که سرويس‌هاي مشابهي ‏را که از شبکه‌هاي ثابت دريافت مي‌کنند از يک محيط ‏بي‌سيم نيز در اختيار داشته باشند. البته انتظار ‏نمي‌رود که عملکرد بهتر را قرباني حرکت‌پذيري بيشتر نمايند ‏چراكه آنها در هرصورت از ابزارهاي مخابراتي ساکن هم ‏استفاده خواهند کرد. بنابراين بهترين راه‌کار اين ‏است‌که سيستم‌هاي بي‌سيم با شبکه‌هاي ثابت مجتمع شوند، ‏به همين منظور شبکه‌هاي بي‌سيم به سرعت در حال تکامل و ‏حرکت به سمت شبکه‌هاي تماما" ‏IP‏ مي‌باشند.‏شبکه‌هاي تلفن قديمي (شبکه‌هاي سلولي نسل دوم) مانند ‏GSM، که فقط براي انتقال صوت مورد استفاده قرار ‏مي‌گيرند، ذاتا" داراي تکنولوژي سوئيچ مداري هستند. ‏شبکه‌هاي نسل 5/2 مانند ‏GPRS، مدل گسترش يافته ‏شبکه‌هاي نسل2 هستند که از تکنولوژي سوئيچ مداري ‏براي انتقال صوت و از سوئيچ بسته‌اي براي تبادل ديتا ‏استفاده مي‌کنند. تکنولوژي سوئيچ مداري ايجاب مي‌کند ‏که کاربران بر مبناي زمان سنجيده شوند نه بر مبناي ‏ميزان ديتاي انتقال داده شده، چراکه پهناي باند فقط ‏براي کاربر اختصاص داده شده است. در مقابل، ‏تکنولوژي سوئيچ بسته‌اي، پهناي باند را بيشتر مورد ‏استفاده قرار داده و به بسته‌هاي هر کاربر اجازه ‏رقابت براي بدست آوردن پهناي باند را مي‌دهد و ‏کاربرها را بر مبناي ميزان ديتاي انتقال داده شده، ‏مورد حسابرسي قرار مي‌دهد. بنابراين حرکت به سمت ‏استفاده از سوئيچ بسته‌اي و به تبع آن شبکه‌هاي ‏IP‏ ‏يک امر طبيعي است. ‏

 شبکه‌هاي نسل 3 ‏‎(UMTS)‎‏ قصد داشتند مشکلات متعددي که ‏نسل‌هاي 2 و 2.5 با آن روبرو شده بودند را بر طرف ‏کنند. از جمله اين مشکلات مي‌توان به سرعت پايين و وجود ‏تکنولوژي‌هاي ناهمخوان و سازگار ناپذير‎(TDMA/CDMA) ‎‏ ‏در کشورهاي مختلف اشاره کرد.‏

 ‏انتظاراتي که از نسل 3 وجود داشت، افزايش پهناي ‏باند به ‏Kb/s‏ 128در ماشين‌ها وMb/s ‎‏ 2 در کاربردهاي ‏ثابت بود ولي در واقعيت، خروجي نسل3 نه روشن بود و ‏نه مشخص. البته يک قسمت از اين مشکل به اين مسئله ‏برمي‌گردد که تامين کنندگان و ارائه دهندگان شبکه‌هاي ‏ارتباطي در اروپا و آمريکاي شمالي، در حال حاضر از ‏استانداردهاي مجزايي براي نگهداري و پشتيباني ‏استفاده مي‌کنند و بدنه اين استانداردها باعث ايجاد ‏تفاوت‌هايي در تکنولوژي واسط‌هاي هوايي آنها مي‌شود. در ‏ضمن سوالات مالي متعددي هم وجود دارد که باعث ترديد ‏در مرغوبيت شبکه‌هاي نسل 3 مي‌شود و اين نگراني وجود ‏دارد که در بسياري از کشورها، نسل 3 مورد توجه واقع ‏نشود. در مجموع تمامي اين مسائل و نگراني‌ها باعث ايجاد ‏رقابت و تمايل به استفاده از تکنولوزي‌هاي‌ بي سيم ‌نسل ‏‏4 شد.‏

شبکه‌هاي نسل چهارم يا ‏G‏4 ، نامي است که به ‏سيستم‌هاي موبايل مبتني بر ‏IP‏ که دسترسي را از طريق يک ‏مجوعه از واسطه‌هاي راديويي تامين مي‌کنند، داده شده ‏است. شبکه ‏G‏4 برقراري بهترين سرويس اتصال، رومينگ و ‏فراگشت بي سيم را ارائه مي‌کند و از طرف ديگر چندين ‏واسط دسترسي راديويي مانند: (‏HIPERLAN,WLAN ‎‎,BLUETOOTH ,GPRS‏) را به يک شبکه واحد که کاربر از ‏آن استفاده مي‌کند تبديل خواهد کرد.‏