عباس درکربلا

عباس در تنگناهای زندگی امتحان صلابت و شایستگی و مردانگی داد . روز هفتم محرم از روز های سخت و دشوار تاریخ کربلا ست. گرچه از آن سخت تر و دشوارتر روز عاشورا است .
آن روز نخستین روزی بود که دشمن خاندان و لشکریان امام حسین ع را از آب محروم شدند و راههای فرات را بر آنها بست. عمرو بن حجاج به سرکردگی انبوهی از سپاه دشمن ماموریت یافته بود که نگذارد قطره ای از مواج شریعه به گلوی خشک کودکان بی گناه و یاران پرهیزگار امام برسد.
عباس که از روز تولد به سقاء تشنگان ملقب شده بود داوطلبانه آماده نبرد شد. اما تقاضای او را اجابت کرد و ا را به همراه سی سوار و بیست پیاده با بیست مشک خالی به میدان کارزار فرستاد.
این جمع اندک تحت حمایت عباس خود را به شریعه فرات رسانیدند.
عده ای مشغول پر کردن مشکها شدند و عده ای به سرکردگی عباس به دفع دشمن پرداختند.
سرانجام پیروز مندانه با مشکهای پر از آب به خیام حسینی باز گشتند و به برکت دلاوریهای بیمانندعباس همه سیراب شدند.
رهایی بخشیدن مجروحان
پس از حمله نخستین که پنجاه تن از یاران امام حسین ع به شهادت رسیده بودند. حمله ها به صورت دو نفری و سه نفری و چهار نفری بود. غالب یاران مخلص دو به دو کشته شدند. سرانجام نوبت به حر ریاحی و زهیربن قین رسید . اینان نیز به افتخار شهادت نائل آمدند.
در این وقت عمرو بن خالد صیداوی و مولایش سعد بن عبدالله عائدی به اتفاق بر سپاه دشمن یورش بردند. اما از اطراف مورد تهاجم دشمن قرار گرفتند . امام حسین ع از عباس خواست که به یاری آنها شتابد و آنها را از سر دشمن فرود آمد و اصحاب مجروح برادر را از چنگال آنها نجات داد. اما افسوس که لحظه ای بعد از سوی دشمن خونخوار غافلگیر شدند و به شهادت رسیدند.