سَیف بن حارِثِ بن سُرَیع جابِری

«سیف» فرزند «حارث» فرزند «سریع» از قبیله همدان است.(1) او به همراه برادر مادری خود «مالک بن عبد بن سریع» که پسرعموی او نیز بود در کربلا حضور یافت و در حمایت از امام و اهداف زنده او به شهادت رسید. (2)

شهادت سیف بن حارث

پیش از ورود به میدان نبرد، او و پسرعمویش «مالک» متوجه امام حسین علیه السلام شدند و عرض کردند: السلام علیک یابن رسول الله؛ ای پسر پیامبر! سلام بر تو باد. امام در پاسخ فرمود: و علیکما السلام و رحمة الله؛ بر هر دوی شما سلام و رحمت الهی باد.(3)

این یاور فداکار در «زیارت رجبیه» و در زیارت ناحیه مقدسه مورد سلام امام واقع شده اند.(4)

ابومخنف حادثه‎ای را نقل فرموده که خواندنی است: این دو برادر (سیف و مالک) در خدمت امام بودند. به ناگاه «حنظلة بن اسعد» پیشی گرفت و به موعظه قوم پرداخت و جنگید تا به شهادت رسید.(5) در این هنگام بود که این دو مرد از دیگران پیشی گرفتند و به خدمت امام آمدند و اذن نبرد گرفتند. پس از آن، هر کدام از دیگری حمایت می‎کرد و هوادار او می‎بود تا این که هر دو به شهادت رسیدند.(6)

درسی که می‎توان گرفت: مومنان دو گونه‎اند: برخی امام را برای منافع خود می‎خواهند و برخی خود و تمام هستی خویش را برای امام می‎خواهند. گروه اول، خودپرستانی‎اند که از امام و دینشان برای خود و دنیای خویش سرمایه می‎اندوزند، ولی گروه دوم، به حق مسلمان‎اند و امام را پیشوا و رهبر واقعی خود دانسته‎اند. و از این راه، اهل ولایت و معرفت‎اند.

پی‎نوشت‎ها:

1- سماوی نام پدر «سیف» را «حرث» ضبط کرده است. ابصار العین، ص132.

2- الکامل فی التاریخ، ج2، ص568.

3- بحارالانوار، ج45، ص31.

4- اقبال الاعمال، ج3، ص345.

5- پس از این درباره «حنظله بن اسعد» و موعظه او سخن خواهیم گفت.

6- تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص 443/ مثیرالاحزان، ص66.

منبع:

یاران شیدای حسین بن علی علیهماالسلام، استاد مرتضی آقا تهرانی .