با عرض سلام خدمت شما کاربر گرامی و کوشا.

صبح شما بخیر و شادی.

بسیار ممنون و سپاسگزارم از فعالیت در این تالار.دلمان برای مطالب نغز و زیبایتان تنگ شده بود.

به نکته بسیار ظریفی اشاره کردید،

ما نمی توانیم از همسرمان داعیه ی بهترین را داشته باشیم در حالی که خود چنان خاصیتی را نداشته باشیم.

بهترین راه برای حل این مورد شناخت خود آدمی و ظرفیت هاست و چه بسا که گر این شناخت موجود نباشد، انتظارات نامعقول بوده و پس از مدتی به بیراهه کشیده می شود.

اصولاً به اعتقاد بنده، آدمی که شناخت از خود دارد و درک موجهی از ظرفیت ها وتوانایی ها و ضعف های خویش دارد، آنگاه مبادرت به ازدواج بگیرد، 

انتظاراتش معقول و نیز به دیده ی شی به همسر آینده نمی نگرد.

پدیده ی شی گرایی که هم اکنون در جامعه ی ما دیده می شود، ریشه در ناهنجاری هایی چون مدپرستی، تجمل گرایی، زیاده خواهی و ...

دارد  که بر جامعه مستولی گشته که این خود قابل بررسی و حل می باشد.

در جامعه اکنون به گزینش همسر به دیده ی انتخاب ماشین فول سیستم نگاه می گردد که دارای همه ی امکانات باشد.

همانطور که در متن اشاره شد، انتظار از همسر اکمل، اجمل و اکثر است

حال که این در یک شخص به ودیعه می باشد و نیاز به زمان دارد که بالفعل گردد.

پس امید است که لیست انتظارات خود از همسر آینده، با شناخت از خود و داشته ها و ضعف ها تنظیم کرده و پای در زندگی مشترک بگذاریم 

و چه بسا با همکاری خویش به قلل مرتفع در زندگی برسیم.

بهترین ها و زیباترین ها را برایتان خواستار و خواهانم.