مهارتهای آداب معاشرت

شيوه مصافحه
دسـت دادن نـيز، همچون سلام ، ادب و آدابى دارد. يكى از آنها پيوستگى و تكرار است . در يك سفره و همراهى و ديدار، حتى چندبار دست دادن نيز مطلوب است .
ابـوعـبـيـده نـقـل مـى كـنـد: هـمـراه امـام بـاقـر (عـليـه السـلام ) بـودم . اول مـن سوار مى شدم ، سپس آن حضرت . چون بر مركب خوش استوار مى شديم ، سلام مى داد و احوالپرسى مى كرد، چنان كه گويى قبلا همديگر را نديده ايم . آنگاه مصافحه مى كـرد، هـرگـاه هـم از مركب فرود مى آمديم و روى زمين قرار مى گرفتيم ، باز هم به همان صورت ، سلام مى كرد و دست مى داد و احوالپرسى مى كرد و مى فرمود: با دست دادن دو مؤ من ، گناهانشان همچون برگ درخت فرو مى ريزد و نظر لطف الهى با آنان است ، تا از هم جدا شوند
از آداب ديگر مصافحه ، فشردن دست ، از روى محبت و علاقه است ، اما نه در حدى كه سبب رنجش و درد گردد.
جـابـر بن عبدالله مى گويد: در ديدار با رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) بر آن حـضـرت سـلام كـردم . آن حـضـرت دسـت مـرا فـشـار داد و فرمود: دست فشردن ، همچون بوسيدن برادر دينى است 
هـمـچـنين هنگام مصافحه ، طول دادن و دست را زود عقب نكشيدن از آداب ديگر اين سنت اسلامى است . در مصافحه ، پاداش كسى بيشتر است كه دستش را بيشتر نگه دارد
پـيـامبر اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم ) نيز اين سنت نيكو را داشت كه چون با كسى دسـت مـى داد، آن قـدر دسـت خـود را نـگـه مـى داشـت ، تـا طـرف مقابل دست خود را سست كند و عقب بكشد.
بارى ... محبت قلبى را بايد آشكار ساخت .
علاقه ، گنجى نهفته در درون است كه بايد آن را استخراج و آشكار كرد، تا از بركاتش بهره برد. روشنترين خير و بركتش ، تقويت دوستيها و تحكيم آشناييها و رابطه ها است . بـه دسـتـور اسـلام ، هرگاه مؤ منى را ملاقات مى كنيد، مصافحه كنيد، خوشرويى و چهره گشاده و بشاش و خندان به هم نشان دهيد⁽²⁷⁾.
از آثـار ديـگـر مـصـافـحه ، كينه زدايى است . پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود:
تـصـافـحـوا، فـان التـصـافـح يذهب السخيمةو تصافحوا فانه يذهب بالغل
مصافحه كنيد و دست دهيد، چرا كه آن ، كينه و كدورت را مى زدايد.