پژوهشهاي علوم دامي (دانش كشاورزي)

هدف از انجام اين تحقيق مطالعه تنوع و تعيين رابطه ژنتيكي 6 توده از مرغان بومي كشور با استفاده از 10 عدد نشانگر RAPD بود. در مجموع تعداد 156 نمونه خون از هر كدام از جمعيت هاي بومي فارس، بومي مازندران، دشتياري، لاري، مرندي و گردن لخت جهت اندازه گيري شاخصهاي تنوع درون و بين نژادي و بين نژادي مورد استفاده قرار گرفت. جهت مقايسه توانايي بالقوه اين جمعيت ها، نمونه هاي DNA از دو سويه پر توليد تجاري يعني مرغ مادر گوشتي و تخمگذار نيز استفاده گرديد. تعداد نوارهاي حاصله از 9 تا 15 نوار و با ميانگين 12 عدد متغير بود. درصد چند شكلي نوارها از 68.1 تا 94.3 براي نشانگرها و از 69.4 تا 85.9 براي جمعيتها متغير بود و متوسط آن براي جمعيتها و نشانگرها 79.6 درصد بود. متوسط هتروزيگوسيتي به طور كلي پايين (0.27) و از 0.24 براي جمعيت بومي فارس تا 0.30 براي جمعيت مرندي متغير بود. فاصله ژنتيكي نيز از 0.0194 (بين جمعيت مرندي و دشتياري) تا 0.0716 (بين سويه مادر تخمگذار و گردن لخت) متغير بود. در دندروگرام ترسيم شده سه گروه ژنتيكي حاصل شد، گروه اول شامل مرغ مادر گوشتي، مرغ بومي فارس و لاري؛ گروه دوم شامل مرغ مادر تخمگذار، دشتياري و بومي مازندران و گروه سوم نيز شامل مرندي و گردن لخت بود. در نتيجه نشانگرهاي RAPD توانستند تا حدي جمعيت هاي مورد مطالعه را گروه بندي نمايند.

 نسخه قابل چاپ