پژوهشهاي علوم دامي (دانش كشاورزي)

بمنظور تخمين احتمال وقوع آبستني گاوهاي هلشتاين پس از اولين تلقيح، از 38074 رکورد تلقيح متعلق به 10726 گاو که بين سال هاي 1364 تا 1388 در دو واحد مجزا از يک گله بزرگ گاو هلشتاين جمع آوري شده بودند، استفاده گرديد. مدل آماري مورد استفاده بصورت رگرسيون لجيستيک بوده و رويه GLIMMIX نرم افزار آماري SAS جهت برازش مدل استفاده شد. مدل آماري، شامل اثرات ثابت دوره تلقيح (در سه دوره زماني)، ماه تلقيح، دوره شيردهي، واحد پرورش و فرد تلقيح گر بود. تعداد تلقيح منجر به آبستني گاوها در فايل ارقام به صورت کد صفر (يک تلقيح) و کد يک (بيش از يک بار تلقيح) تعريف شد. برآورد نسبت احتمالات (OR) براي دوره زماني اول (سال هاي 1364 تا 1369) نسبت به دوره دوم (سال هاي 1370 تا 1379) و سوم (سال هاي 1380 تا 1388) به ترتيب 1.106 و 1.133 بود که نشان مي دهد شانس آبستن شدن به ازاي اولين تلقيح در دوره زماني اول نسبت به دوره دوم 10.6 درصد و نسبت به دوره سوم 13.3 درصد بيشتر بوده است. متوسط تعداد تلقيح براي آبستني در واحد يک و دو به ترتيب 2.2 و 2.3 با تفاوتي معني دار (P<0.05) بود. برآورد نسبت احتمالات براي واحد يک نسبت به واحد دو در گاوداري مزبور، 1.154 بود که نشان مي دهد شانس آبستني به ازاي اولين تلقيح در واحد يک، 15.4 درصد بيشتر از واحد دو بود. اثر عوامل ماه تلقيح، دوره شيردهي و فرد تلقيح گر بر شانس آبستن شدن به ازاي اولين تلقيح از نظر آماري معني دار نبود. نتايج نشان دهنده تاثير عوامل محيطي و مديريتي بر تعداد تلقيح لازم براي آبستن شدن گاو مي باشد که با بهبود آنها مي توان راندمان توليد مثل را افزايش داده و هزينه آبستني را کم نمود.

 نسخه قابل چاپ