از کتاب جوان و همسرگزینی
جمعه 21 تیر 1392 5:18 AM
چهارمين مانع در راه ازدواج خدمت سربازى است. طبق قانون جارى كشور هر پسرى ناچار است در سن هيجده سالگى يا بعد از خاتمه تحصيلات مدت دو سال به خدمت سربازى برود. در اين مدت از خانه و زندگى دور است و بايد مقررات نظام وظيفه را رعايت كند. بنابراين نمى تواند مخارج خانواده اش را تأمين كند و از آنها سرپرستى نمايد و به همين جهت اغلب پسران ازدواج را تا پايان خدمت سربازى به تأخير مى اندازند. و خانواده دختر هم كمتر حاضر مى شوند دخترشان را به عقد جوانى درآورند كه هنوز خدمت سربازى را انجام نداده است. در نتيجه، سنين ازدواج به بعد از بيست سالگى كشيده شده و آثار و نتايج سوء اين تأخير بر انديشوران پوشيده نيست.
اما به نظر من مشكل مذكور نيز غير قابل حل نيست. اساس اشكال از اين جا پيدا شده كه ازدواج را به صورت امرى فوق العاده مى نگريم و به عادات و رسومى مقيد شده ايم كه انجام آنها اصلاً ضرورت ندارد. اما اگر هدف اصلى ازدواج را منظور بداريم تصديق مى كنيم كه اغلب اين عادات و رسوم و توقعات و تجملات، در نيل به هدف دخالتى ندارند و بدون آنها هم مى توان ازدواج ساده اى را برگزار كرد و به هدف نائل آمد.
اگر خانواده دختر و پسر تفاهم و تعاون داشته باشند و پسر و دختر هم دست از توقعات و بلند پروازى ها بردارند و مسئولان اجتماعى هم در اين باره كمك كنند جوانان مى توانند در آغاز جوانى ازدواج كنند و به موقع هم خدمت سربازى را انجام دهند. چنان كه سابق بر اين، با راه حل مشكل آشنا شديد.
«مَن اَحَبَّ اَن یَعلَمَ اَقُبِلَت صَلاتُهُ اَم لَم تُقبَل؟ فَلیَنظُرُ: هَل مَنِعَت صَلاتُهُ عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَرِ؟ فَبِقَدرِ ما مَنَعَتهُ قُبَلَت مِنهُ!»؛
«هر کس دوست دارد، بداند نمازش قبول شده یا نه، ببیند که آیا نمازش او را از گناه و زشتی باز می دارد یا نه؟ پس به هر اندازه که نمازش او را از گناه باز بدارد، به همان مقدار نمازش قبول واقع شده است» (ترجمه المیزان، ج 16، ص 211)
