بركه‏ى خون

آنان كه در حريم و لا پا گذاشتند

دل را كنار بركه‏ى خون جا گذاشتند

در سينه نقش عشق و محبت رقم زدند

و آن را براى ما به تماشا گذاشتند

آنان رها ز پيچ و خم آرزو شدند

ما را به غربت دل خود واگذاشتند

آنان كه رفته‏اند به معراج عاشقي

پا از ثرى به بام ثريا گذاشتند

دل نيت وصال تو را داشت روز و شب‏

يغماگران ديده‏اش آيا گذاشتند؟

او را ميان وسوسه‏هاى حقير خويش‏

نامردمان شهر چه تنها گذاشتند!

شوريدگان عشق به همرنگى جنون‏

چون باد سر به سينه‏ى صحرا گذاشتند

با عشق، سرنوشت زمين را رقم زدند

با خون به پاى عهد خود امضا گذاشتند

اى دل بيا و راه حسين (ع) انتخاب كن‏