<sub>به طور اجمال و بدون توجه به تعریف خاصی که از شخصیت ارایه شده است، شاکله را معادل مفهوم شخصیت در روان‌شناسی گرفت.شاکله به معنای خلق و خوی آمده و به این دلیل به خلق وخوی، شاکله گفته می‌شود که انسان را مقید می‌کند و نمی‌گذارد در آن‌چه می‌خواهد، آزاد باشد، بلکه او را وادار می‌سازد تا به مقتضای اخلاق رفتار کند. در این آیات می‌توان یک پیام واحد را یافت.در قرآن کریم، رفتار دو گروه مؤمنان و کافران به اقتضای شاکله‌ای که دارند، به دو گونه مختلف تفسیر شده است و در نتیجه، به دو شیوه گوناگون در مقابل آن واکنش نشان می‌دهد.علامه طباطبایی در این‌باره چنین می‌فرماید: «گویی خدای تعالی بعد از آن‌که فرمود مؤمنین از کلام او شفا و رحمت استفاده نموده و ظالمین از آن محرومند و استفاده آن‌ها از قرآن باعث بیشتر شدن خسران آن‌ها می‌شود، کسی اعتراض کرده است که چرا خداوند میان بندگان خود فرق گذاشته است؟ اگر قرآن را برای هر دو گروه مایه رحمت و شفا قرار می‌داد، غرض رسالت بهتر حاصل می‌شد.پس در آیه فوق به رسول گرامی خود دستور می‌دهد که پاسخ ایشان را بدهد و به ایشان می‌فرماید به آن فرد بگوید:«کل یعمل علی شاکلته»، به این مفهوم که ما تفاوت قائل نشده‌ایم. این خود مردمند که اعمالشان برطبق شاکله و فعالیت‌های موجودشان صادر می‌شود.آن کس که دارای شاکله معتدل است، راه یافتنش به سوی کلمه حق و عمل صالح و برخورداری از دین قدری آسان‌تر است. آن کس که شاکله ظلم و سرکشی دارد، او هم می‌تواند به سوی کلمه حق و دین راه یابد، ولی برای او قدری دشوارتر است. در نتیجه، از شنیدن دعوت دین حق جز خسران عایدش نمی‌شود». خدایی که پروردگار شما و دانا به ضمیرها و مدبّر امر شماست، بهتر می‌داند که چه کسی شاکله معتدل دارد و آسان‌تر در راه حق می‌افتد و به بهره‌مند شدن از نعمت دین نزدیک‌تر است. آن پیغمبری که خدای علیم به او خبر داده و او را واقف ساخته است، می‌داند که مؤمنان راه‌یابنده‌ترند. در نتیجه، شفا و رحمت هم مختص آن‌هاست و از قرآن برای ظالمان چیزی جز بیشتر شدن خسران نمی‌ماند مگر آن‌که از ظلم دست بردارند و از قرآن بهره‌مند شوند.
1. اسراء، 84.</sub>