فاطمه زهرا (ع)

روز جمعه بيستم جمادى الثانى، پنج سال بعد از بعثت پيغمبر (ص) فاطمه (ع) دختر بزرگوار آن حضرت، از دامن خديجه (ع) اولين زن مسلمان، در مكه چشم به جهان گشود.

روزهاى كودكى فاطمه (ع) با آشوبها و كارشكنى‏هاى دشمنان اسلام بر ضد پيغمبر (ص) مى‏گذشت، اما در مقابل وضع خانوادگى اين كودك نونهال سرشار از مهر و محبت و صفا و صميميت بود و دختر محمد (ص) و خديجه (ع) نيز چون مشعل نورانى، به فضاى زندگى، فروغ بيشترى مى‏بخشيد و اين دختر در سايه پدر و مادرى فداكار به رشد و پيشرفت خود ادامه مى‏داد.

فاطمه (ع) به هفت سالگى رسيده بود، كه نخست ابوطالب عموى پيامبر (ص) و بعد از سه روز خديجه مادر فاطمه (ع) چشم از جهان فرو بستند و اين كودك خردسال، با درد يتيمى و به غم از دست دادن مادر مبتلا گرديد.

اذيتها و كارشكنى‏هاى دشمنان بى باك عليه پيامبر (ص) ادامه مى‏يابد و فاطمه (ع) بخشى از ناراحتى‏ها و سسختى‏هاى پدر را با دو چشم خود مشاهده مى‏كند، اما رسول خدا پس از سيزده سال ارشاد و هدايت مردم، ناچار مى‏شود از مكه به مدينه هجرت كند.

پيامبر به مدينه هجرت كرد، و طبق دستور او على (ع) سه روز در مكه باقى ماند تا امانتهاى مردم را كه نزد رسول خدا سپرده بودند، به آنان بازگرداند، آن گاه على (ع) مادر خود، فاطمه، دختر زبير بن عبدالمطلب و فاطمه دختر محمد (ص) را كه حدود ده سال داشت، همراه خود هجرت داد و به سلامت به مدينه رسانيد.

وضع زندگى فاطمه (ع) در مدينه در كنار پدر، از مكه بهتر گرديده بود، او ديگر به حدود 12 سالگى رسيده و طبق دستور اسلام مى‏بايست همسر هم انتخاب كند.

از آن طرف على (ع) كه از شش سالگى در خانه پيغمبر (ص) بزرگ شده، براى خواستگارى فاطمه (ع) قاصد فرستاد و با موافقت پيغمبر (ص) و انتخاب خود فاطمه (ع) ميان او و على (ع) كه حدود بيست و يك سال داشت، ازدواج برقرار گرديد.

البته على (ع) از مال و ثروت دنيا، دارايى چندانى نداشت، اما از لحاظ معنويت و فضائل انسانى در جامعه آن روز و امروز غير از پيغمبر (ص) كسى به پايه او نرسيده است و شوهر فاطمه (ع) چنين شخصيتى است.

به هر حال زندگى مشترك على و فاطمه (ع) همراه با سختى‏ها و تنگدستى‏ها آغاز گرديد ولى ايمان و آرمانهاى بلندى كه آنان به آن مى‏انديشيدند، هرگونه رنج و سختى را تحت الشعاع قرار مى‏داد و آنان زندگى خويش را بر اساس ايمان و عقيده ادامه مى‏دادند.

فاطمه (ع) را پيامبر اسلام، برترين زنان جهان ناميده و محصول زندگى اين بانوى بزرگ پنج فرزند بنامهاى حسن، حسين، زينب، ام كلثوم و محسن بوده است.

نخستين مسئوليت مهم زندگى كوتاه فاطمه (ع) تربيت فرزندان خود بود، كه البته فرزند پنجم او در اثر هجوم ماموران حكومت به خانه‏اش، براى بيعت گرفتن از على (ع) ساقط شد و جان خود را از دست داد. اما فرزندان ديگر را با كمال مراقبت تربيت و بزرگ نمود، ولى در سال دهم هجرت كه پيامبر اسلام وفات يافت، غير از وظائف معمول زندگى، شرائطى پيش آمد، كه فاطمه هيجده ساله در طى مدت آخر عمر خود ناچار به يك سلسله اقدامات اجتماعى به عنوان دفاع از اسلام و امامت دست زد و به دنياى سياست و مقابله با حركتهاى ناصالح وارد گرديد.

فاطمه (ع) شرائط اجتماعى پيش آمده پس از رحلت پيامبر (ص) را بر خلاف نظر آن حضرت و مقررات و مصالح اسلام مى‏دانست و در نتيجه نارضائى و مخالفت خود را با وضع موجود، به خاطر دفاع از اسلام و حق امامت على (ع) بدين صورت عملى نمود:
1 - در حالى كه تعدادى از بانوان با شخصيت قريش او را همراهى مى‏كردند، در مسجد مدينه حضور يافت و در مقابل خليفه و انبوه جمعيت يك سخنرانى عميق و محكومگرانه ايراد نمود.
2 - چندين بار كنار مرقد مقدس پيغمبر اسلام رفت و با اشك و آه و ناله‏هاى دردناك خشم و فرياد مظلوميت اسلام را به گوش ديگران رسانيد.
3 - آن گاه كه زنان قريش در بستر بيمارى به ديدنش رفتند، در ميان آنان خطابه‏اى ايراد كرد و آنان و جامعه را متوجه انحراف در مسير خلافت اسلامى نمود و آنان را به راه خير و صلاح دعوت كرد.

سرانجام فاطمه‏اى كه از روزهاى اول كودكى خود، در كورانهاى سخت زندگى پرورش يافته بود، پس از يك عمر كوتاه حدود هيجده ساله، هفتاد و پنج روز پس از وفات پيغمبر (ص) سوم جمادى الثانى سال يازدهم هجرت، در مدينه چشم از جهان فرو بست و با يك دنيا سرفرازى و عظمت، در مسجد پيامبر (ص) يا در قبرستان بقيع در آغوش خاك خفت.

داستانهاى كودكى بزرگان تاريخ

جلد ۲

احمد صادقى اردستانى