سفر به انتهای محرومیت در روستای "چهارتایی" قلعه‌گنج

هنوز مدارس غیراستاندارد در منطقه چاه دادخدای قلعه‌گنج وجود دارد و بسیاری از فرزندان این شهرستان به علت محرومیت ناشکفته باقی می‌مانند که می‌طلبد گروه‌های جهادی و خیران کشور به این مسئله مهم بپردازند.

به گزارش خبرگزاری فارس از قلعه‌گنج، خبرنگار فارس در قلعه‌گنج در سفری یک روزه به همراه مسئولان به روستای چهارتایی از توابع بخش چاه دادخدای این شهرستان در فاصله 130 کیلومتری شهر قلعه‌گنج آنچه را که می‌گویند محرومیت، بر صفحه کاغذ نگاشت.

از قلعه‌گنج که سوار خودروی سازمانی می‌شویم از ابتدا حرکت جاده ناهموار و پر دست‌انداز قلعه‌گنج – چاه دادخدا راننده و همراهان را به ستوه می‌آورد که چرا کسی حداقل این چاه‌ها را پر نمی‌کند.

پس از رسیدن به چاه دادخدا از آنجا با یک همراهی به سمت روستای چهار تایی به راه افتاده و بعد از گذشت 30 کیلومتر جاده پر از دست‌انداز به یک جاده خاکی می‌رسیم که باید در آن نیز 20 کیلومتر طی مسافت کنیم و در کوه‌های دهستان مارز مردمی را ملاقات کنیم که مهربانی آنها را شنیده‌ایم. 

تپه ماهورها را که رد کنیم چهره کپری روستا مشخص است و جمعیتی که از صبح منتظر هستند تا مسئولان شهرستان به دیدار آنها بیایند.

روستایی با جمعیت 40 خانوار و حدود 500 نفر سکنه که شغل عمده آنها دامداری است و آب مورد نیاز خود را از تانکرهایی که گروه‌های جهاد ی به روستا آورده‌اند، مصرف می‌کنند. 

کودکان معصومی که صورتشان غبار محرومیت گرفته و دلشان زنگار امید بسته است با دیدن مسئولان گوشه‌ای ساکت نشستند و منتظر شدند تا مسئولان بعد از اقامه نماز جماعت، نخستین مدرسه این روستا را افتتاح کنند و بچه‌ها صاحب کلاس درس و کتاب شوند.

مدرسه‌ای که یک گروه خیر تهرانی با نام راهیان کربلا آن را از حدود دو ماه پیش با حضور دانشجویان جهادی و بسیجی دانشگاه‌های تهران آغاز به ساخت کردند و اکنون آماده بهره‌برداری است.

*بسیاری از فرزندان به علت محرومیت ناشکفته باقی می‌مانند

خالقداد حیدری‌کهن مدیر آموزش و پرورش قلعه‌گنج که از خوشحالی بچه‌های معصوم روستا اشک ذوق در چشمانش حلقه زده بود در جمع اولیا و دانش‌آموزان روستا گفت: در این مدرسه 14 دختر و پسر در شش پایه ابتدایی مشغول به تحصیل می‌شوند.

وی افزود: این مدرسه قبلا کپری بوده است اما با پیگیری خیران و همکاری اداره آموزش و پرورش این ساختمان سه کلاسه در مدت 45 روز ساخته، تجهیز و راه‌اندازی شد.

حیدری‌کهن با اشاره به استعداد دانش‌آموزان قلعه گنج بیان داشت: ‌گنج همین دانش‌آموزان با استعداد هستند که باید در حد توان برایشان کار کرد.

وی افزود: هنوز مدارس غیر استاندارد در این منطقه وجود دارد و بسیاری از فرزندان این شهرستان به علت محرومیت ناشکفته باقی می‌مانند که می‌طلبد گروه‌های جهادی و خیران کشور به این مسئله مهم بپردازند.

*مسئولان به نواقص روستاهای محروم رسیدگی کنند

امام جمعه قلعه‌گنج نیز گفت: خدا را شاکرم که در این روستای دور افتاده با مدیران شهرستان حضور پیدا کردم و با دیدن این مدرسه در این منطقه محروم حال معنوی خوب به ما دست داد.

حجت‌الاسلام احمد نجنو خطاب به اولیا و دانش‌آموزان بیان داشت: شما که تاکنون با کمترین امکانات و خدمات سازش داشته‌اید و از مسیر تعلیم و تربیت جدا نشده‌اید به دلیل نعمت صبر و شکیبایی است که خداوند به شما داده است.

وی افزود: ما امروز به برکت خون شهدا شاهد خدمت‌رسانی به این نقاط محروم هستیم.

نجنو تصریح کرد: هرچند نواقصی در این مسیر وجود داشته است اما همین اندازه که در این روستا با این بعد مسافت مدرسه‌ای ساخته شده است جای بسیار تقدیر و تشکر را دارد و از مسئولان می‌خواهیم به این نواقص رسیدگی عاجل داشته باشند.

*عزیمت202 نفر از خیران کشور به این منطقه

ایوب فلاحی فرماندار قلعه‌گنج نیز گفت: شما دانش‌آموزان با تلاش و درس خواندن امید را به مسئولان نوید دادید و با موفقیت خود در مسیر علم و عمل خستگی را از تن معلمان و مدیران خود بزدایید.

وی افزود: حفظ این منابع و اموال بر عهده شماست و باید قدردان این نعمت‌ها باشید و دلسوازنه در حفظ آن بکوشید.

فرماندار قلعه‌گنج بیان داشت: امسال از قلعه‌گنج دو نفر دانش‌آموز دختر در رشته پزشکی قبول شدند و این روحیه تلاش را در بین دیگر دانش‌آموزان بسیار بالا برده است.

غلامحسین نوزایی مسئول نمایندگی آموزش و پرورش در بخش چاه دادخدا نیز گفت: تاکنون 202 نفر از خیران سراسر کشور به این منطقه عزیمت کردند و تاکنون 360 دانش‌آموز یتیم را مورد حمایت خود قرار داده‌اند که کافی نیست.

نوبت که به افتتاح مدرسه رسید، خوشحالی و ذوق کودکان معصوم آن چنانی شعفی را در مسئولان ایجاد کرد که دوست داشتند همه در این مهم شریک باشند. 

از کلاس‌های درس بازدید به عمل آوردند، قول‌هایی داده و وعده‌هایی شنیده شد و وقت برگشتن رسید که دلمان نیامد با این خوشحالی کودکان روستایی شریک نباشیم جمع شدند و عکس دسته‌جمعی گرفتیم.

در این  روستا نه از خانه بهداشت  خبری بود که اگر خدای نکرده کسی را ماری نیش می‌زد باید مسافت 50 کیلومتری تا مرکز بخش را در این جاده خاکی و کوهستانی هموار کند و نه از مسجد و نمی‌دانم این همه ایمان و امید چگونه در بین مردمش موج می‌زد.

حال و هوای برگشت را نمی‌توان بیان کرد که قول‌های مسئولان لبخند رضایتی بر لبانم انداخت که قابل وصف نیست

اینجا چهارتایی آخرین نقطه محرومیت صدایی نمی‌شنوید بلکه امواج هستند که پژواک می‌کنند:

«الغوث، الغوث... ادرکنی»

==============

گزارش از علی اکبرزاده

==============