نوجوان و خانواده

در نظام خلقت سیر طبیعی زندگی انسان در سه مرحله آغاز و پایان می یابد در یک مرحله، انسان در نهایت ضعف و ناتوانی است (کودکی) و در مرحله دیگر در اوج نشاط، شور و تحرک و نیرومندی است (جوانی) و در مرحله پایانی، نشاط و نیرومندی خود را از دست می دهد و به سوی

ضعف و سستی پیش می رود.

مرحله دوم زندگی یعنی نوجوانی و جوانی، سازنده ترین، پرشورترین و حساس ترین دوران حیات آدمی است که با بروز حالات روحی و روانی جدید شروع می شود و نوجوان را با مشکلات جدّی روانی و اجتماعی روبه رو می سازد.

آشنایی پدران و مادران با شیوه های تربیتی نوجوانان و توجه به نیازمندیهای روحی جدید آنها از ضروریات خانواده هاست، و از آنجا که نوجوان خود را از ردیف کودکان بیرون می داند و در عمل به رفتار و گفتار بزرگسالان نیز ناتوان است، باید با برنامه ریزیهای مشخص و علمی او را به کنترل در آورد و تمایلات درونیش را هدایت کند.

نوجوانان از نظر روانی، دارای وضعی مخصوص به خود هستند. اینان نه مانند کودکان نابالغ فکر می کنند و نه اندیشه و افکارشان همانند بزرگسالان سی ساله و چهل ساله است.