سروده های محلی بوشهر

محله قدیممون

شاعر گرامی علی مهندسی

تو محله قدیممون چه روزگاری داشتیم 

 گت و کوچیک میخندیدیم حال و حوایی داشتیم

ظهر که میشد موقع ناهار قلیه موی میخوردیم  

یه کاسه ی خوراکمون سی همسایه میبردیم

وقت پسین تو کیچه ها قیلونا چاق چاق بی 

افتو میرفت تو کیچمون زیلوها پهن پهن بید

ننم بیدو ننه ی علو ننه ی رضو با فاطو    

 بوام بیدو غلومرضا با هادو و با قاسو

خم بیدمو شهرمو بید با علو و رضالو        

تش میزدیم چوقی محل زیرش مینادیم الو

یادش بخیر چه خوش گذشت اما چه زود تموم شد   

محله ی قدیممون واله چه زیر و رو شد

جاش میبینی رفته بالا یه ساختون گتی            

نه قلیه موی نه تیرمویه نه دی رضا نه فاطی

توی محله قدیممون روزگار خوب و خوشی داشتیم ، بزرگ و کوچک میخندیدند و حال دیگه ای بود

ظهرها وقت ناهار وقتی قلیه ماهی میخوردیم ، یه کاسه از غذای خودمون رو برای همسایه میبردیم

عصرها توی کوچه زیلویی پهن میکردیم و قلیان ها رو چاق میکردیم و میکشیدیم

مادرم بود مادر علی  مادر رضا و فاطمه ، بابام بود و غلامرضا با هادی و قاسم

خودم بودم و یه شهر بوشهر و با علی و رضا اتیش میزدیم و زیر هیزم ها سیب زمینی میگذاشتیم

یادش بخیر چه خوش گذشت ولی خیلی زود تموم شد محله ی قدیممون زیرو رو شدو بهم خورد

حالا جای محله ی قدیممون ساختمونای بزرگی ساختن و دیگه خبری از تیرمایه قلیه ی ماهی و مادر رضا و فاطی نیست .

برداشت با ذکر منبع بلامانع میباشد .