اراده تکوینى خداوند بر عصمت اهل بیت (علیهم‌السلام)
با در نظر گرفتن اینکه کلمه رجس در آیه شریفه الف و لام دارد، که جنس را مىرساند، معنایش این مىشود که خدا مىخواهد تمامى انواع پلیدیها، و هیاتهاى خبیثه، و رذیله، را از نفس شما ببرد، هیاتهایى که اعتقاد حق، و عمل حق را از انسان مىگیرد، و چنین ازالهاى با عصمت الهى منطبق مىشود، و آن عبارت است از صورت علمیهاى در نفس که انسان را از هر باطلى، چه عقاید و چه اعمال حفظ مىکند، پس آیه شریفه یکى از ادله عصمت اهل بیت است.
توضیح : براى اینکه قبلا گفتیم اگر مراد از آیه، چنین معنایى نباشد، بلکه مراد از آن تقوى و یا تشدید در تکالیف باشد، دیگر اختصاصى به اهل بیت نخواهد داشت، خدا از همه بندگانش تقوى مىخواهد، نه تنها از اهل بیت، و نیز گفتیم که یکى از اهل بیت خود رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است، و با اینکه آن جناب معصوم است، دیگر معنا ندارد که خدا از او تقوى بخواهد.
پس چارهاى جز این نیست که آیه شریفه را حمل بر عصمت اهل بیت کنیم، و بگوییم: مراد از بردن رجس، عصمت از اعتقاد و عمل باطل است، و مراد از تطهیر در جمله «یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» که با مصدر تطهیر تاکید شده، زایل ساختن اثر رجس به وسیله وارد کردن مقابل آن است، و آن عبارت است از اعتقاد به حق.
پس تطهیر اهل بیت عبارت شد، از اینکه ایشان را مجهز به ادراک حق کند، حق در اعتقاد، و حق در عمل، و آن وقت مراد از اراده این معنا، (خدا مىخواهد چنین کند)، نیز اراده تکوینى مىشود، چون قبلا هم گفتیم اراده تشریعى را که منشا تکالیف دینى و منشا متوجه ساختن آن تکالیف به مکلفین است، اصلا با این مقام سازگار نیست، (چون گفتیم اراده تشریعى را نسبت به تمام مردم دارد نه تنها نسبت به اهل بیت).
پس معناى آیه این شد که خداى سبحان مستمرا و دائما اراده دارد شما را به این موهبت یعنى موهبت عصمت اختصاص دهد به این طریق که اعتقاد باطل و اثر عمل زشت را از شما اهل بیت ببرد، و در جاى آن عصمتى بیاورد که حتى اثرى از آن اعتقاد باطل و عمل زشت در دلهایتان باقى نگذارد.
