تجلي قرآن در معماري ايران
جمعه 31 شهریور 1391 1:03 AM
تجلي قرآن در معماري ايران
شهاب شهيري
شكوه و معماري ايران بهويژه در دوران اسلامي، به تزئين وآرايش آن بستگي دارد. هنرهاي اسلامي از هنرهاي تزئيني وكاربردي گرفته تا احداث زيباترين بناهاي مذهبي، داراي اهميت واعتبار ويژهاي است. تزئيناتي چون آجركاري، گچبري، كاشيكاري،حجاري و غيره در تمامي ادوار اسلامي رواج داشته و در هر دورهايبا امكانات آن دوره پيشرفت كرده است. هنرمندان اين رشته ازهنرهاي اسلامي با بهرهگيري از انواع نقوش نظير نقوش وطرحهاي گياهي، هندسي و خطاطي بر روي انواع مصالحساختماني به معماري ايراني اهميت ويژهاي بخشيدند.در شماره قبل دو محراب ارزشمند از محرابهاي دورانسلجوقي موزه دوران اسلامي معرفي شد و در اين شماره نيز قصدآن است تا دو محراب بسيار زيبا و جالب توجه ديگر را- كه يكيمربوط به دوران سلجوقي و ديگري مربوط به دوره ايلخاني است،-معرفي شود- از آنجا كه در مورد پيشينه و روشهاي ساخت محرابو حتي در مورد واژه محراب قبلاً توضيح داده شده بنابراين ازبازگويي مطالب گفته شده قبلي پرهيز كرده و فقط مشخصات آثار،نقوش و كتيبههاي كار شده روي آنها ارزيابي ميشود.
مشخصات اثر:
طول محراب: 140 سانتيمتر، عرض: 111 سانتيمتر،كتيبهها: خطوط كوفي و ثلث، دوره: سلجوقي (قرن پنجمهجري قمري)، شماره اثر: 3286 |