جغرافیای طبیعی واقلیمی استان هرمزگان

بخش عمده‌ای از مساحت استان هرمزگان را مناطق کوهستانی در برگرفته‌اند و کوههای این منطقه ادامه رشته کوههای زاگرس اند که به تدریج از شمال شرقی به جنوب شرقی امتداد می‌یابند . ادامه این رشته همراه با کاهش ارتفاع ،به تپه ماهورهای آهکی ، گچی و شنی منتهی شده و به زمینهای پست ساحلی خلیج فارس و دریای عمان متصل میگردد . این ناحیه پست ساحلی ،در اطراف تنگه هرمز وسعت بیشتری یافته ،و شرایط مساعدی برای کشاورزی و صیفی به وجود آورده‌است . با توجه به مشخصات اقلیمی و استقرار استان هرمزگان در منطقه فوق حاره‌ای ،گرمی هوا مهم‌ترین پدیده مشهود اقلیمی آن است . استان هرمزگان از مناطق گرم و خشک ایران است و اقلیم آن تحت تأثیر آب و هوای نیمه بیابانی و بیابانی قرار دارد . هوای نوار ساحلی در تابستانها بسیار گرم و مرطوب است و گاهی نیز دمای آن از ۵۲ درجه سانتیگراد تجاوز می‌کند . دمای متوسط سالانه این منطقه در حدود ۲۷ درجه سانتیگراد است . از ویژیگیهای آب و هوایی استان هرمزگان ،یک فصل طولانی گرم و یک فصل کوتاه خنک است . فصل گرم همراه با هوای شرجی ۹ ماه به درازا می‌کشد . فصل تابستان از اوایل اسفند ماه شروع می‌شود ، هوا رفته رفته رو به گرمی می‌رود تااینکه گرما در ماه‌های تیر و مرداد به اوج خود می‌رسد . فصل خنک آن همراه با خشکی نسبی هوا در حدود سه ماه طول می‌کشد . این فصل از اوایل آذرماه شروع می‌شود و تحت تأثیر توده‌های هوای خنک غربی قرار می‌گیرد . دمای هوای این استان در سردترین شبهای سال به ندرت به صفر درجه می‌رسد و در روزهای زمستانی دمای آن معمولاً از ده درجه سانتی گراد بالای صفر پایین تر نمی‌آید. اصولاً آب و هوای این استان همانند آب وهوای نواحی بیابانی است و میزان بارشهای جوی آن نیز فوق العاده اندک می‌باشد . در این منطقه ، در حدود نه ماه از سال بارندگی مهمی صورت نمی‌گیرد و قسمت عمده بارندگی آن نیز در یک یا دو نوبت بوقوع می‌پیوندد . در همان موارد اندک هم بارندگی آن اغلب مانند بارانهای بهاری سیل آسا است وخسارات فراوانی به بار می‌آورد . میزان رطوبت نسبی در سواحل خلیج فارس عمدتاً بالا است و بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد نوسان دارد .