بولیوی ( Bolivia )

اطلاعات کلی پایتخت: لاپاز (پایتخت اداری)،سوکره ( پایتخت قانونی)   زبان رسمی: اسپانيايي (رسمي 55%)، كچوا(5%)، آيمارا(22%).   نوع حکومت: جمهوری   واحد پول: بولیویانو(boliviano)   مذهب: کاتولیک رومی (رسمی)   امید طول عمر: 53/1 سال   رشد سالانه جمعیت: 1.56%درصد(July 2004 est)   جمعیت: 8,724,156نفر(July 2004 est)

سرود ملی

جغرافیای کشور بولیوی

كوههاي آند به دو سلسه موازي منقسم است كه در ميانشان گودال مواج وسيعي (التي پلاتو) است كه در آن درياچه تي تي كا كا مرتفع ترين درياچه قابل كشتيراني جهان جاي دارد. در شرق و شمال شرق كشور زمينهاي كم ارتفاع پهناوري هست كه در آن جنگلهاي باراني (للانوس) ، جلگه هاي نيمه استوايي و علفزار هاي نيم كم آب , (چاكو) قرار دارد.  رود هاي مهم : بنب، ماموره، پيلكومايو، پاراگوئه.  بلند ترين نقطه : ساياما، 6542 متر.  آب و هوا : بارندگي در جنوب غرب نا چيز و در شمال شرق سنگين است. دما نسبت به ارتفاع از قله هاي سرد آند و آلتي پلانوس خنك و بادخيز تا شمال شرقي استوايي متغير است.

شهرهای مهم: سانتاکروز, کوچابامبا, اورورو, پوتوسی, تاریخا
مساحت: 1,098,580 کیلومتر مربع
خط ساحلی: خط ساحلی ندارد
مختصات جغرافیایی: 17 درجه جنوبی و 65 درجه غربی
 

حکومت

رئيس جمهور ( كه كابينه انتصاب مي كند) و مجلس سنا با 27 عضو و مجلس نمايندگان با 130 عضو براي دوره‌اي چهار ساله با راي تمامي افراد بالغ انتخاب مي شوند.  احزاب سياسي عمده عبارتند از : • جنبش ملي انقلابي • اقدام دموكراتيك ملي

عضویت: سازمان ملل متحد ،‌سازمان کشورهای امریکایی،‌انجمن وحدت امریکایی لاتین،پیمان آند
 

تاریخ معاصر

طي سه جنگ ويرانگر – جنگ پاسيفيك (1879 تا 1883) در كنار پرو و بر ضد شيلي ،‌و در جنگهاي چاكو (از 1928 تا 1930 و 1933 تا 1935) با پاراگوئه – بوليوي زيانهاي بزرگ انساني و ارضي را متحمل شد. اين كشور طي بيشتر تاريخ پس از استقلالش دستخوش بي ثباتي سياسي و شاهد روي كار آمدن سلسله اي از دولتهاي نظامي و فير نظامي بوده است .با اين حال از1982 بوليوي دولتهاي منتخب مردم داشته است.

دفاع

كل نيروهاي مسلح : 000/31(1991). خدمت سربازي: 1 سال گزينشي.

آموزش

ميزان با سوادي: 5/77% (1990). سنين تحصيل اجباري : 6 تا 13 سال. تعداد دانشگاه : 8 دانشگاه دولتي و 2 دانشگاه خصوصي.

اقتصاد

بوليوي با وجود بر خورداري از منابع غني طبيعي مانند نفت و قلع، كشور نسبتا فقيري است و فقدان سرمايه كذاري ، بي ثباتي سياسي و هزينه سنگين استخراج توسعه را عقب نگه داشته است. مواد غذايي براي مصرف داخلي (سیب زميني و ذرت) و همچنين محصولات صادراتي (نيشكر و پنبه) تولید مي كند. كشت كوكا ( منبع كوكائين ) موجب نگراني است.