پژوهش و سازندگي

اين آزمايش در سال 1381 در ايستگاه تحقيقاتي دانشگاه ارسنجان (فارس) در زميني با بافت رسي به منظور بررسي اثر ريزمغذي ها بر خصوصيات کمي و کيفي دو رقم آفتابگردان با استفاده از کرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفي در 4تکرار اجرا شد. فاکتور اصلي شامل 2رقم آفتابگردان بنام هاي1A:هيبريد گلشيد  :(A2, (CMS31×R-43رقم رکورد و فاکتورهاي فرعي شامل 5 تيمار کودي:
(T1=NPKMg),(T2=NPKMg+Fe),(T3=NPKMgFe+B),(T4=NPKMgFeB+Mn), (T5=NPKMgFeBMn+Zn) بود. نتايج نشان داد: عامل رقم بر روي درصد اسيد چرب پالمتيک، شاخص برداشت و قطر طبق تأ ثير بسيار معني دار و بر روي درصد اسيد چرب لينولئيک، اسيد چرب اولئيک، عملکرد دانه در هر بوته، عملکرد روغن، عملکرد بيولوژيک در هر بوته و وزن هزار دانه تأثير معني دار داشته است. عامل تيمار کودي بر روي درصد اسيد چرب لينولئيک، اسيد چرب اولئيک، اسيد چرب پالمتيک، اسيد چرب استئاريک، عملکرد دانه در هر بوته، درصد روغن، عملکرد روغن، شاخص برداشت و وزن هزار دانه تاثير معني داري داشته است. اثر ترکيب تيماري ارقام و تيمارهاي کودکي بر روي صفات عملکرد دانه در هر بوته، اسيد چرب اولئيک و عملکرد روغن در هر هکتار بسيار معني دار و بر روي صفات، عملکرد بيولوژيک در هر بوته، وزن هزاردانه و قطر طبق معني دار بود. هيبريد گلشيد نسبت به رقم رکورد بهتر تشخيص داده شد.

 نسخه قابل چاپ