پژوهش و سازندگي

رژيم غذايي لاي ماهي (Tinca tinca) تالاب اميرکلايه لاهيجان در سال 1380 بررسي شد. اين مطالعه طي چهار فصل صورت گرفت. سيد ماهيان توسط دام گوشگير، ساچوک، پره، ساليک و الکتروشوکر انجام شد. پس از صيد، ماهيان زيست سنجي، تعيين سن و کالبد گشايي شده و محتويات روده مورد شناسايي قرار گرفتند. بر طبق نتايج به دست آمده از 178 قطعه لاي ماهي تالاب اميرکلايه از گروههاي سني 1-7، ميانگين طول کل 3.26 سانتي متر، ميانگين وزن 382.5 گرم، ميانگين شاخص پر بودن دستگاه گوارش 187.2، ميانگين شاخص ضريب چاقي 1537.2، ميانگين شاخص طول نسبي روده 0.72 بود. لاي ماهي در طي سال 1380 از هفده نوع ماده غذايي شامل ادناتا، حلزون، گياه آبزي، تري کوپترا، شيرونوميده، هميپيترا، افمروپترا، سيموليوم، بچه ماهي سوف حاجي طرخان، ديپترا، گاماروس، توبي فکس، بذرگياه، ساس آبي، کنه آبي، زئوپلانکتون تغذيه کرده بود. در بين مواد غذايي مورد تغذيه قرار گرفته فيتوپلانکتون، حلزون و هميپ ترا بالاترين درصد فراواني (%68.5,%65.7,%34.0) و کنه آبي، ساس آبي، تري کوپترا، افمروپترا، ديپترا و بچه ماهي سوف حاجي طرخان کمترين درصد فراواني (هر يک 1.1 درصد) را داشتند. بنابراين با توجه به اطلاعات به دست آمده لاي ماهي يک ماهي فيتوپلانکتون خوار، زئوپلانکتون خوار، کفزي خوار، گياهخوار و گوشتخوار است که با در نظر گرفتن رژيم غذايي و همچنين نسبت طول روده به طول بدن مي توان گفت که لاي ماهي همه چييز خوار مي باشد. ضمن اينکه عادتهاي غذايي لاي ماهي و فاکتورهاي تغذيه تابعي از تغييرات فصلي، سني و جنسي بودند.

 نسخه قابل چاپ