پژوهش و سازندگي

در بررسي هايي كه از تير ماه سال 1382 بروي پرورش توام ميگو Penaeus Indicus با خيار دريايي گونه Holothuria Leucospilota با هدف تاثير همزيستي اين دو آب زي بر روي رشد وزني و طولي ميگو صورت گرفت، 9 حوضچه فايبر گلاس 5) عدد ده تني با سطح حدود 7.5 متر مربع و 4 عدد حوضچه 5 تني با سطح حدود 4.5 متر مربع) كه كف آن ها از قبل با خاك مزارع پرورش ميگو به ارتفاع 10 سانتي متر خاك ريزي و به سيستم هواده مجهز شده بود. آبگيري شد. (خاك از مزرعه اي برداشت گرديد كه براي اولين بار شروع به فعاليت كرده بود و فاقد مواد آلي حاصل از دوره پرورش بود). تعداد 1 عدد خيار دريايي گونه H. Leucospilota به ازاي هر متر مربع در تانك هاي شماره 1، 2 و 3 (تيمار (1، تعداد 2 عدد خيار دريايي به ازاي هر متر مربع در تانك هاي شماره 4، 5 و 6 (تيمار (2 ذخيره سازي شد و تانك هاي شماره 7، 8 و 9 (تيمار (3 نيز به عنوان تانك هاي شاهد در نظر گرفته شد كه فاقد خيار دريايي بود. ميگوهاي گونه P.indicus نيز در سن 60 روزگي از مزارع پرورش ميگو تهيه و به تعداد 15 عدد در هر متر مربع به تانك هاي حاوي خيار دريايي و تانك هاي شاهد اضافه گرديد. شوري، دما، اسيديته به كمك دستگاه هاي سنجش پرتابل و اكسيژن به روش وينكلر اندازه گيري و ثبت گرديد. در نهايت ميانگين وزني ميگوهاي تيمار يك از 6.46 به 18.66 گرم، در تيمار دو از 6.1 به 19.33 گرم و در تيمار شاهد از 6.43 به 16.86 گرم رسيد. همچنين ميانگين رشد طولي ميگوهاي تيمار 1 از 9.7 در ابتداي دوره به 13.4 ميلي متر، در تيمار 2 از 9.5 به 13.8 ميلي متر و در تيمار 3 از 9.7 به 12.6 ميلي متر در انتهاي دوره رسيد. ميگو و خيار دريايي هر دو از كف تغذيه مي كنند. در صورت پاك شدن بستر از آلودگي ناشي از رسوب مواد زايد و اضافي توسط خيار دريايي كه به عنوان يك رفتار تغذيه اي در اين آبزي به حساب مي آيد. شرايط مطلوب از نظر تغذيه و رشد بيشتر براي ميگو فراهم مي گردد و اين امر سبب اختلاف رشد وزني و طولي در بين تيمارهاي مختلف گرديده است.

 نسخه قابل چاپ