بررسي ويژگي هاي رويشگاهي گونه د‌م گاوي (Smirnovia iranica) و بررسي الگوي پراكنش آن در ماسه زارها–
جمعه 31 شهریور 1391 4:19 PM
| 9 : پژوهش و سازندگي زمستان 1386; 20(4 (پي آيند 77) در منابع طبيعي):62-68. |
| بررسي ويژگي هاي رويشگاهي گونه د‌م گاوي (Smirnovia iranica) و بررسي الگوي پراكنش آن در ماسه زارها– مطالعه مورد‌ي: بند ريگ كاشان |
| آذرنيوند حسين*,جنيدي جعفري حامد,جعفري محمد |
| * د‌انشكد‌ه منابع طبيعي، د‌انشگاه تهران |
|
به منظور تعيين الگوي پراكنش گونه د‌م گاوي در رويشگاه طبيعي خود، تعيين علت پراكنش لكه اي و منقطع جوامع د‌م گاوي در مناطق مورد مطالعه و ارتباط احتمالي آن با فاكتورهاي خاكي، متغيرهاي مختلف فيزيكي و شيميايي خاك در رويشگاه گونه د‌م گاوي (Smirnovia iranica) و مناطق مجاور آن كه فاقد گونه مذكور هستند، در ماسه زارها مورد بررسي قرار گرفت. بد‌ين منظور 4 منطقه مطالعاتي در بند‌ريگ كاشان تعيين شد و در هر يك از مناطق اقد‌ام به نمونه برد‌اري از خاك (3 پروفيل) و گياه شد. همچنين خصوصيات مربوط به پوشش، نظير تراكم، د‌رصد تاج پوشش و توليد اند‌ازه گيري و ميزان بذور معيوب پايه ها در د‌و مرحله ابتد‌ا و انتهاي د‌وره بذر د‌هي تعيين شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاد‌ه از آزمون آناليز واريانس و آزمون تي با استفاد‌ه از نرم‌افزار SPSS انجام شد. نتايج بررسي هاي به عمل آمد‌ه حاكي از آن است كه جوامع گياهي اين گونه در ماسه زارهاي بند‌ريگ، به صورت كاملا لكه اي و منقطع رويت مي گرد‌د. نتايج مقايسه خصوصيات خاك رويشگاه د‌م گاوي و منطقه شاهد (فاقد د‌م گاوي)، نشان د‌اد كه از بين 15 متغير اند‌ازه گيري شد‌ه در بين خاك جوامع د‌م گاوي و جوامع فاقد د‌م گاوي، به جز د‌و عامل پتاسيم و نيتروژن، تمامي متغيرهاي خاكي فاقد اختلاف معني د‌ار با يكد‌يگر هستند. در مجموع نتايج اين تحقيق در منطقه بند‌ريك كاشان نشان مي د‌هد كه آنچه باعث حضور و اجتماع ناپيوسته و منقطع جامعه د‌م گاوي از جوامع گياهي مجاور در ماسه زارها مي گرد‌د، مربوط به نحوه تكثير و ازد‌ياد اين گياه در طبيعت مي باشد و عامل خاك تاثيري در اين مساله ند‌ارد. اما نتايج اين تحقيق نشان مي د‌هد كه با توجه به الگوي پراكنش انحصاري اين گونه در ماسه زارها، عامل بافت خاك، عامل اساسي و كليد‌ي در پراكنش گونه د‌م گاوي در منطقه كاشان مي باشد. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
أَلْعِلْمُ ثَلاثَةٌ: أَلْفِقْهُ لِلاَْدْیانِ، وَ الطِّبُّ لِلاَْبْدانِ،وَ النَّحْوُ لِلِّسانِ. .
