پژوهش و سازندگي

فراواني و تنوع مراحل لاروي ماهيان درمنطقه خليج گواتر در سواحل استان سيستان و بلوچستان شهرستان چابهار از پاييز 84 لغايت بهار 85 به طور فصلي در 5 ايستگاه در دوره قبل و بعد از مانسون بررسي گرديد. نمونه برداري يک بار در هر فصل با تور بونگو (Bongo net) با چشمه 335 ميکرون به صورت کشش مورب از نزديک کف تا سطح انجام و علاوه بر آن عوامل محيطي مانند شوري، دما، pH نيز اندازه گيري و ثبت گرديد. در مجموع 386 قطعه لارو در مراحل لاروي پيش از خميدگي نوتوکورد (Postflexion)، پس از خميدگي نوتوکورد (Preflexion) و در حال خميدگي نوتوکورد (Flexion) جمع آوري و در قالب 11 خانواده جداسازي و شناسايي شدند. در اين بررسي خانواده ها گاو ماهيان (Gobiidae) با 72% شگ ماهيان (Clupeidae) با 10% و آنچوي ماهيان (Engraulididae) با 7% به ترتيب فراواني قرار داشتند و در مجموع 89% از کل فراواني لاروي را در منطقه تشکيل دادند خانواده Gobiidae با ساير خانواده ها اختلاف معني دار داشت (p<0.01). بيشتر نمونه هاي شناسايي شده خاص مناطق ساحلي و منطقه جزر و مدي کم عمق با بسترهاي نرم و شني بود. لاروها در تمام فصلهاي مورد بررسي منطقه حضور داشتند. اوج فراواني لاروها در زمستان و در مقابل کمترين فراواني در پاييز ديده شد. در مقايسه ايستگاه هاي نمونه برداري ايستگاه 3 و 5 بيشترين فراواني را داشتند. همچنين فراواني کل لارو ماهيان قبل از مونسون حداقل مقدار (27 عدد در 10 متر مربع) و بعد از مونسون افزايش داشته است (154 عدد در 10 متر مربع). از طرفي بر اساس مقايسه شاخص تنوع گونه اي شانون در ايستگاه هاي مورد بررسي مشخص گرديد که بيشترين تنوع در ايستگاه يک (3.04) و کمترين تنوع در ايستگاه سه (1.28) بوده است. فراواني مطلق بين فصلها در سطح 0.05 معني دار (p<0.05) ولي تنوع گونه اي در بين فصلها اختلاف معني دار ندارد (p>0.05). فراواني و تنوع ايستگاه هاي مختلف  تفاوت معني داري نداشت (p>0.05) و اين امر نشان دهنده يکنواختي شرايط زيستي در منطقه بوده به نحوي که بعضي از خانواده ها با توجه به نوع زيستگاه بيشترين فراواني را داشتند.

 نسخه قابل چاپ