پژوهش و سازندگي

اين مطالعه از بهار سال 1382 تا بهار سال 1383 در روستاهاي صالح آباد شهرستان تربت جام (استان خراسان جنوبي) بر روي 400 راس گوسفند و 350 راس بز، به تفکيک از مناطق کوهستاني و دشت در منطقه، انجام شد. ميزان شيوع آلودگي کنه هاي سخت (ايکسوديده) در 10 گله از 7 روستا 12.4 درصد بود که توزيع فراواني در بين گوسفند و بز به ترتيب 14.5 درصد و 10 درصد تعيين گرديد. کل تعداد کنه جدا شده از گوسفند و بز به ترتيب 1200 و 525 عدد بود که ميانگين تعداد آنها به هر راس گوسفند و بز 3 عدد و 1.5 عدد تعيين گرديد. بيشترين ميزان آلودگي کنه سخت در ناحيه دمبه گوسفند (64.5 درصد) و دو بز (79.5 درصد) و کمترين ميزان آلودگي در ناحيه سر (گوش و گردن) گوسفند (33.5 درصد) و بز ( 20.5درصد) مشاهده گرديد با توجه به رده سني و جنس دام هاي ردياب، بيشترين ميزان آلودگي کنه سخت در ميش (45.9 درصد) و بز ماده (37.9 درصد) وجود داشت، در حالي که کمترين ميزان آلودگي کنه هاي ايکسوديده در قوچ (26.31 درصد) و بز نر (21.9 درصد) ديده شد. در مطالعه آزمايشگاهي، فون انگلي کنه هاي صحرايي در گوسفند شامل گونه هاي Hyalomaasiaticum asiaticum (2.1 درصد)، H.marginatum (80 درصد)، Rhipicephalus sanguineus  (15 درصد)، Haemaphysalis inermis (1.9 درصد) و Boophilus annulatus (1 درصد) بود. در بز نيز 3 جنس هيالوما (82.1 درصد)، ايپي سفالوس (15 درصد) و همافيزاليس (1.9 درصد) با تنوع گونه اي (4 گونه) H.marginatum (65 درصد)، Rhipicephalus sanguineus ( 25درصد)، Hyalomaasiaticumasiaticum (5.2 درصد)، Haemaphysalis inermis  (4.8 درصد) شناسايي شدند. در اين ناحيه از کشور، آلودگي فعال با کنه سخت در نشخوارکنندگان کوچک به طور نسبي در فصول مختلف سال ديده شد.

 نسخه قابل چاپ