پاسخ به:پژوهش و سازندگي
شنبه 25 شهریور 1391 11:06 AM
| 18 : پژوهش و سازندگي پاييز 1387; 21(3 (پي آيند 80) در منابع طبيعي):136-143. |
| اثرات توام مواد بازدارنده رشد و جيبرلين بر رشد گياهچه آرابيدوپسيس (Arabidopsis thaliana) |
| ميرزايي ندوشن حسين* |
| * موسسه تحقيقات جنگل ها و مراتع کشور |
|
هدف از انجام اين تحقيق بررسي اثرات توام جيبرلين با مواد شيميايي بازدارنده رشد و مطالعه اثرات متقابل احتمالي آنها بر جوانه زني و رشد گياهچه آرابيدوپسيس بود. بر اين اساس اثر کليه ترکيب هاي چهار غلظت از جيبرلين با پنج غلظت از ايزوکسابين و نيز کليه ترکيب هاي همان غلظت از جيبرلين با پنج غلظت از اورايزالين به عنوان دومين بازدارنده رشد بر رشد گياهچه آرابيدوپسيس در قالب دو طرح آزمايشي مستقل مطالعه شد. جيبرلين و ايزوکسابين تاثير معني داري بر رشد رويشي آرابيدوپسيس از خود نشان دادند ولي اثر متقابلي بين سطوح اين مواد مشاهده نگرديد. اورايزالين نيز اثرات معني داري در سطح يک درصد بر طول ريشه و ضخامت مريستم گذاشت. روند عمومي اثر متقابل اورايزالين و ايزوکسابين با جيبرلين بر ويژگي هاي رويشي گياهچه آرابيدوپسيس يکسان بود. در هر دو مورد اثر سطوح مواد بر افزايش و کاهش طول و ضخامت هيپوکتيل، ريه و مريستم انتهايي از حالت خطي خارج شد. ولي سرعت و مقدار تاثير آنها با يکديگر تفاوت آشکاري را نشان داد. سطوح بالاي جيبرلين در اکثر سطوح ايزوکسابين و اورايزالين منجر به افزايش رشد هيپوکتيل گشت. با افزايش سطح ايزوکسابين و اورايزالين طول هيپوکتيل کاهش يافت ولي سرعت کاهش طول هيپوکتيل در سطوح مختلف اورايزالين بيشتر از سرعت کاهش طول هيپوکتيل در سطوح مختلف ايزوکسابين بود. سرعت افزايش ضخامت مريستم انتهايي در دو حالت مطالعه شده نيز شبيه سرعت کاهش طول ريشه و هيپوکتيل بود. |
| كليد واژه: آرابيدوپسيس، جيبرلين، ايزوکسابين، اورايزالين، رشد |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
أَلْعِلْمُ ثَلاثَةٌ: أَلْفِقْهُ لِلاَْدْیانِ، وَ الطِّبُّ لِلاَْبْدانِ،وَ النَّحْوُ لِلِّسانِ. .
