پژوهش و سازندگي

از جمله موثرترين راهکارهايي که براي مديريت ميزان کربن پيشنهاد مي شود، افزايش ميزان تجمع کربن به شيوه ترسيب کربن است. ترسيب کربن به عنوان بخشي از چرخه کربن، براي تشريح تبادل کربن ميان جو، اقيانوس، زيست کره خشکي و رسوبات زمين شناسي به کار رفته و به ذخيره طولاني مدت کربن در اکوسيستم هاي زميني، زيرزميني و اقيانوس ها گفته مي شود که منجر به کاهش يا تعديل دي اکسيدکربن اتمسفري مي شود. در اين تحقيق سعي برآنست که با اندازه گيري ميزان کربن آلي در خاک، گياهان بوته اي و علفي چندساله، ترسيب کربن در بخشي از مراتع استان همدان مشخص گردد و به اهميت بيوم هاي مرتعي در کاهش کربن مازاد اتمسفري پرداخته شود. جهت تعيين کربن آلي خاک در 43 نمونه برداشت شده از عمق 0 تا 150 سانتيمتري از روش والکي بلاک و براي تعيين کربن آلي در گياهان از روش سوزاندن استفاده گرديد. داده هاي بدست آمده با استفاده از نرم افزارهايي آماري Excel و Minitab و آزمون F تجزيه و تحليل شد و ميزان کربن آلي خاک، کربن آلي گياهان و روابط آن ها با يکديگر و پارامترهاي محيطي ارائه گرديد. نتايج بيانگر آنست که از ميان 9 گونه مورد بررسي در 43 پلات مطالعاتي، گونه Astragalus gosypinus داراي بالاترين ميزان ترسيب کربن (369 کيلوگرم در هکتار) و گياه Echinophora platiloba (7 کيلوگرم در هکتار) از کمترين ميزان ترسيب کربن در بيوماس خود برخوردار بوده اند. دامنه تغييرات کربن آلي خاک نيز در کليه پلات ها از 71.25 تا 233.41 کيلوگرم در هکتار مي باشد. با توجه به جدول همبستگي ويژگي هاي خاک و گياهان، مي توان بيان کرد که ماده خشک گياهي با کربن آلي خاک، وزن مخصوص ظاهري خاک، رطوبت ثقلي، ميزان توليد گياهي، درصد پوشش گياهي و درصد لاشبرگ در کليه پلات ها همبستگي دارد و اين ميزان برابر R=0.52 مي باشد. کربن آلي خاک با وزن مخصوص ظاهري همبستگي ضعيفي داشت. با توجه به جدول تجزيه واريانس اختلاف معناداري، بين ميزان کربن آلي ترسيب شده خاک در شيب هاي با جهت شمال غربي – شرقي و جنوبي – غربي مشاهده نشد اما در سطح پنج درصد، بين ميزان کربن آلي گياهي در دو تيمار فوق اختلاف معناداري ديده شد.

 نسخه قابل چاپ