پژوهش و سازندگي

گياهان دارويي منبع بالقوه اي محسوب مي شوند که به منظور کشف ترکيباتي که داراي اثرات ارزش مند دارويي هستند، مورد توجه مي باشند. به منظور بررسي اثرات عصاره هاي برگ انجير (Ficus carica) بر ترشح و محتواي تري گليسريد، از عصاره هاي مختلف برگ انجير هيدروالکلي (متانولي)، کلروفرمي، اتردوپترولي، کلروفرم آبي و اتردوپترول آبي) در کشت سلول HepG2 استفاده شد. در آزمايش هاي انجام شده، مشخص شد که عصاره هاي کلروفرمي و اتر دوپترولي، سمي بودند و به همين دليل از مطالعه حذف شدند. سپس غلظت هاي مختلف از عصاره هيدروالکلي (03/0، 05/0، 08/0 ميلي رم بر ميلي ليتر) عصاره کلروفرم آبي (07/0، 1/0، 15/0 ميلي گرم بر ميلي ليتر) و عصاره اتر دو پترول آبي (08/0، 1/0، 13/0 ميلي گرم بر ميلي ليتر) در حالت پايه و تحريک شده با گلوکز به محيط کشت اضافه و مدت 48 ساعت انکوبه شدند. در حالي که گلوکز به طور معناداري موجب تحريک ترشح تري گليسيريد (1/2±201 ميلي گرم بر دسي ليتر) در برابر حالت پايه (4/8 ±2/76 ميلي گرم بر دسي ليتر) شد، انکوباسيون عصاره گياهي موجب کاهش اثر گلوکز (ترشح تري گليسيريد به سطح پايه و يا کمتر (عصاره هيدروالکلي 8/6± 7/70 ميلي گرم بر دسي ليتر، عصاره کلروفرم آبي (66/0±3/66 ميلي گرم بر دسي ليتر) و عصاره اتر دوپترول آبي (4/1±7/109 ميلي گرم بر دسي ليتر) شد. علاوه بر آن محتواي تري گليسيريد سلول هاي HepG2  در حالت تحريک شده با گلوکز (48/71± 609 ميلي گرم در هر خانه)، کاهش معناداري را نسبت به عصاره هيدروالکلي (8/19±285 ميلي گرم در دسي ليتر) کلروفرم آبي (7/17±5/331 ميلي گرم در هر خانه) و اتر دوپترول آبي (75/15±279 ميلي گرم در هر خانه) نشان داد، در حالي که محتواي تري گليسيريد در حالت پايه 43/37±75/342 ميلي گرم در هر خانه بود. اگرچه عصاره هاي برگ انجير موجب کاهش ترشح و محتواي تري گليسريد در حالت تحريک شده با گلوکز شدند اما در حالت پايه تغييرات معناداري ايجاد نکردند . در نتيجه عصاره هاي برگ انجير توانستند موجب تعديل در ترشح و محتواي تري گليسريد در سلول HepG2 شوند. علت اين تغييرات با توجه به آزمايش هاي فيتوشيميايي ، به حضور فلاونوئيدها در برگ انجير نسبت داده مي شود.

 نسخه قابل چاپ