پژوهش و سازندگي

انگل هاي مژه دار، از عوامل انگلي آسيب رسان به صنعت شيلات مي باشند كه چه به صورت مستقيم (با اتصال به بدن ميگو و جلوگيري از پوست اندازي) و چه به صورت غيرمستقيم (بواسطه كاهش اكسيژن آب) داراي اهميت بسياري مي باشند. اولين گزارش آلودگي به مژه داران پايه دار توسط مخير (1373) در دو گونه از ميگوهاي خليج فارس صورت گرفت. از ديگر تحقيقاتي كه در زمينه انگل هاي ميگو صورت گرفته، بررسي تمجيدي و داوودي در سال 1374 در منطقه چويبده آبادان مي باشد كه وجود زوتامنيوم، اپيستيليس، تريكودينا و ورتيسلا در پوست و آب شـش ميـگوهاي پرورشي اين منطقه گزارش گرديد. حقوقـي و همكاران (1380) نيز اين مژه داران را در ميــگوهاي پرورشي منطقه چويبده آبادان گزارش نمودند با اين حال در مورد آلودگي لاروها و پس نوزادهاي ميگوي سفيد هندي به اين مژه داران گزارشي وجود ندارد. از ميــگوهاي منـطقه چابـــهار نيـز در سال 1379 مــژه داراني مشاهده گرديد. عقيده verstreet (1973)  بر اين است كه تراكم ميگو در مراكز تكثير و پرورش با تراكم زوتامنيوم ها رابطه مستقيم دارد. Brown نيز در سال 1993 يكي از عوامل انسداد رشته هاي آب ششي را وجود زوتامنيوم و تريكودينا در آب شش ها مي داند. Jonson در سال 1995 نيز زوتامنيوم ها را هم سفرگان بيروني ميگو ناميده است که در تعداد کم مشکلي براي ميگو ايجاد نمي کنند. در سال هاي اخير طبق گفته کارشناسان و تکنسين هاي تکثير ميگو، مشکل آلودگي لاروهاي ميگو در مراکز تکثير مطرح بوده است با اين حال گزارش مستندي مبني بر نوع مژه داران در مراکز تکثير آبادان، شدت و محل آلودگي و مرحله ميگوي مبتلا وجود ندارد. لذا براي پاسخ گويي به اين سوالات، بررسي حاضر در جهت تعيين نوع مژه داران، محل اتصال و شدت آلودگي آنها در مراحل مختلف لاروي پس نوزادي در يک دوره تکثير ميگو انجام گرديد است. در اين تحقيق، در طي مراحل نمونه گيري، 345 قطعه لارو و پس نوزاد، شامل 50 قطعه ناپلي، 70 قطعه پروتوزوآ (زوآ)، 100 قطعه مايسيس و 125 قطعه پس نوزاد گرفته شد. در بررسي مراحل ناپلي و پروتوزوآ، هيچ گونه آلودگي به مژه داران سطحي زي مشاهده نگرديد. در بررسي مراحل مايسيس و پس نوزاد آلودگي نسبتا خفيفي به مژه داران مشاهده گرديد به طوري که در مرحله مايسيس دو مورد (2%) و در مرحله پس نوزاد، 5 مورد (4%) آلودگي کوتيکول پوست به مژه داران پايه دار ديده شد. مژه داران مشاهده شده، زئوتامنيوم و ورتيسلا تشخيس داده شدند. زوتامنيون داراي حداکثر 3 بدنه سلولي بوده که بر روي يک پايه قرار گرفته بودند. پايک هاي اين مژه دار از نوع انقباضي بوده است. در ورتيسلا هر بدنه سلولي بر يک پايه مجزا قرار داشت. اين مژه دار نيز داراي پايه انقباضي بود. محل مشاهده و استقرار اين مژه داران متفاوت بوده و شامل قسمت هاي مختلف بدن آنها از جمله بين پاهاي حركتي و شنا، ناحيه تلسون، سرسينه و پايه چشمي بوده است. در اين تحقيق هيچ گونه مژه داري بر سطح آب شش ها مشاهده نگرديد. شدت كم آلودگي به مژه داران در در اين تحقيق ممكن است بدليل کنترل موفق اين مژه داران در کارگاه مورد مطالعه باشد و ممکن است در سال هاي بعد بنا به تغييرات آب و هوايي و شرايط ديگر، با آلودگي بسيار بالاتري مواجه شده كه براي لاروها مشكل ساز باشد لذا بايستي همواره اين مژه داران مورد توجه قرار گيرند. در بررسي محل اتصال مژه داران به بدن ميگو نيز با توجه به تعداد و شدت کم آلودگي ، نمي توان بررسي آماري روي نمونه ها انجام داد با اين حال به نظر مي رسد اين مژه داران در محل اتصال به بدن ميگو به محل خاصي تمايل نشان نمي دهند و در نواحي مختلف بدن ميگو مي توانند مستقر شوند.