پژوهش و سازندگي

اين پژوهش با هدف بررسي کمي پراکنش و توزيع خشکه دارهاي سرپا در يک جنگل تحت مديريت با شيوه همگام با طبيعت در پارسل هاي 112 و 214 از جنگل آموزشي وپژوهشي دانشگاه تهران واقع در خيرودکنار نوشهر انجام گرفت. در اين بررسي در مجموع حدود 100 هکتار مورد پايش قرار گرفته و از 54 خشکه دار سرپا اندازه گيري صددرصد به عمل آمد پارسل هاي 214 و 112به ترتيب 36 و 32% از حجم كل خشكه دار ها شامل خشكه دارهاي سرپا مي باشد. بالا بودن درصد حجم خشكه دارهاي افتاده نسبت به سرپا نشانه پوسيدگي فعال در اكوسيستم است. حجم کل خشکه دارسر پا 72/ 125 مترمکعب برآورد گرديد. مطالعات نشان داد که 55% از خشکه دارهاي سرپا در دامنه هايي با شيب جنوبي واقع شده اند و نيز 70 % از آن ها در طبقات قطري بالاي40 سانتي متري هستند. در پارسل 112, خشكه دارهاي سرپا در 63/ 2% از مشاهدات داراي 50% از شاخه هاي فرعي، در 14/ 6% ,خشكه دار هايي با از دست دادن بيش از 50% شاخه هاي فرعي، در 14/ 6% خشكه دار هايي بدون شاخه فرعي و در 01/ 7% به شكل خشكه دار هايي فاقد تنه اصلي مي باشند. درختان راش نيز شكستگي را در ارتفاع بالاتري از تنه اصلي را نشان مي دهند در حالي كه ممرز در اكثر مواقع تنه اصلي را به همراه دارد و در مراحل پيشرفته تر از پوسيدگي تنه آن شكسته مي شود. در پارسل 214، 1/ 4% از خشكه دار ها 50% از شاخه هاي فرعي را هنوز دارند و 1/ 5% آن ها بيش از 50% شاخه هاي فرعي را از دست داده اند و 1/ 6% بدون شاخه فرعي و فقط داراي تنه اصلي مي باشند و 2/ 8% از آن ها شكستگي را در تنه اصلي نشان مي دهند. راش به شكل شكستگي در تنه اصلي و ممرز به شكل خشكه دار داراي تنه اصلي مشاهده مي شود. ممرز در طبيعت سريع تر مي پوسد و اشكال متنوع تري نيز دارد در حالي كه راش در حالت بينه بلند بيشتر از ممرز مشاهده مي شود. همچنين راش با پيشرفت پوسيدگي در ارتفاع پايين تري مي شكند و در اكثر حالات فاقد تنه اصلي است، همچنين اكثر خشكه دارها داراي حفرات ريز بودند كه نشان از حضور داركوب و شانه بسر دارد و نيز بيش از نصف حفره هاي مشاهده شده در ارتفاع زير 2 متر مشاهده شد كه علت آن كم ارتفاع بودن خشكه دار ها در اين منطقه مي تواند تلقي شود. در بين حفره ها 37% از آنها‏، جزء حفره ها داراي اندازه متوسط تشخيص داده شد، كه براي آشيانه سازي و تغذيه پرندگان و خفاش ها مناسب تلقي مي شود.

 نسخه قابل چاپ