پژوهش هاي خاك (علوم خاك و آب)

به منظور مطالعه تاثير نسبت هاي مختلف آمونيوم به نيترات و سطوح کلسيم بر رشد، غلظت عناصر غذايي و کيفيت گل رز (Rosa hybrida L.) در شرايط آبکشت، اين آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با دو عامل نسبت آمونيوم به نيترات و کلسيم در محلول غذايي با چهار تكرار بر روي بوته هاي گل رز رقم Vendetta از سال 1385 به مدت يک سال اجرا شد. سطوح عامل نسبت آمونيوم به نيترات شامل سه سطح 0:100، 25:75 و 50:50 و سطوح عامل کلسيم شامل دو سطح 1.6 و 4.8 ميلي‏مولار بود. نتايج نشان داد به غير از شاخص ميزان کلروفيل برگ هيچ يک از شاخصهاي رشد رويشي تحت تاثير نسبت هاي مختلف آمونيوم به نيترات و سطوح کلسيم کاربردي قرار نگرفتند. با افزايش نسبت آمونيوم به نيترات در محلول غذايي غلظت نيتروژن، فسفر و عناصر کم مصرف در قسمتهاي مختلف گل رز افزايش و کلسيم و منيزيم کاهش يافتند. در حالي که افزايش غلظت کلسيم در محلول غذايي تاثيري بر غلظت نيتروژن، فسفر، آهن، مس و بور در قسمتهاي مختلف گل رز نداشت اما منجر به افزايش معني دار غلظت کلسيم و همچنين کاهش معني دار غلظت پتاسيم، منيزيم، منگنز و روي در قسمت هاي مختلف گل رز شد. در هر دو نوبت برداشت، افزايش نسبت آمونيوم به نيترات در محلول غذايي منجر به افزايش معني دار عملکرد گل رز شد اگرچه تفاوت معني داري بين نسبت هاي 25:75 و 50:50 آمونيوم به نيترات ديده نشد. مطالعه شاخصهاي کيفي گل در دوره پس از برداشت نشان داد با افزايش نسبت آمونيوم به نيترات در محلول غذايي تا نسبت 50:50، وزن تر ساقه گل دهنده در پايان ماندگاري، قطر نهايي گل و همچنين ماندگاري دچار کاهش معني دار شدند. در حالي که افزايش غلظت کلسيم در محلول غذايي به 4.8 ميلي مولار منجر به افزايش تمامي شاخصهاي فوق در مقايسه با سطح 1.6 ميلي مولار شد. بر اساس نتايج اين تحقيق از نقطه نظر توليد اقتصادي و شاخصهاي کيفي گل رز در مرحله پس از برداشت کاربرد 25 درصد کل نيتروژن مصرفي به شکل آمونيوم و همچنين 4.8 ميلي مولار کلسيم براي توليد گل رز در شرايط آبکشت توصيه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ