پژوهش هاي خاك (علوم خاك و آب)

با توجه به تاثير ساختمان خاک و پايداري خاکدانه ها بر فرسايش پذيري خاک و لزوم افزايش پايداري و مقاومت خاکدانه ها در برابر عوامل فرساينده اي مانند باد و آب، اين تحقيق به صورت آزمايشگاهي بر روي نمونه خاک سطحي (عمق 20-0 سانتي متر) جمع آوري شده از اراضي زراعي حساس به فرسايش آبي واقع در دشت چاهو (شهرستان مهر در جنوب استان فارس) انجام شد. آزمايش در قالب طرح کاملا تصادفي با 10 تيمار در سه تکرار اجرا گرديد تيمارها به شرح زير بودند: شاهد (بدون افزودن ماده اصلاح کننده)، گچ خالص (به ميزان يک درصد وزني)، کاه و کلش خردشده گندم (به ميزان يک درصد وزني)، کود دامي (به ميزان يک درصد وزني)، گچ همراه با کاه و کلش (هر کدام به ميزان يک درصد وزني)، گچ همراه با کود دامي (هر کدام به ميزان يک درصد وزني)، سيمان به ميزان 0.3 درصد وزني، سيمان به ميزان 0.6 درصد وزني، سيمان به ميزان 0.9 درصد وزني و گچ (به ميزان يک درصد وزني) همراه با سيمان (به ميزان 0.9 درصد وزني). رطوبت گلدان ها در طول مدت آزمايش در حد 60 درصد رطوبت ظرفيت مزرعه اي نگهداري شد. نسبت N:C کاه و کلش با استفاده از کود اوره در حد 50 تنظيم گرديد. يک، چهار، هفت و ده ماه پس از اعمال تيمارها، ميزان خاکدانه هاي با اندازه 53 تا 4000 ميکرومتر به روش الک تر اندازه گيري شد و ميانگين وزن - قطر (MWD) آنها محاسبه گرديد. بر اساس ميانگين چهار مرحله اندازه گيري، تيمارهاي کاربرد کاه و کلش (به ميزان 1 درصد وزني) و کاه و کلش همراه با گچ (هريک به ميزان يک درصد وزني) به ترتيب باعث افزايش 2.8 و 2.9 برابري ميانگين وزن - قطر خاکدانه ها در مقايسه با شاهد ( 0.149ميلي متر) گرديدند. با توجه به نتايج حاصل از اين تحقيق، مي توان کاربرد کاه و کلش تنها و کاه و کلش همراه با گچ را براي افزايش پايداري خاکدانه ها در شرايط مشابه با خاک مورد مطالعه پيشنهاد نمود.

 نسخه قابل چاپ