پژوهش هاي خاك (علوم خاك و آب)

اطلاعات کمي درباره نحوه توزيع عناصر غذايي در بخشهاي مختلف سنبله گندم در دسترس است. درحاليکه براي افزايش عملکرد دانه بدون تاثير منفي بر کيفيت غذايي، داشتن اين اطلاعات بسيار مهم است. در اين پژوهش چگونگي توزيع پتاسيم (K)، کلسيم (Ca)، منگنز (Mn) و روي (Zn) در بخشهاي مختلف سنبله (شامل بخشهاي پاييني، مياني و بالايي) و همچنين در دانه هاي با وزن هاي متفاوت هر سنبلک (شامل دانه هاي بزرگ و کوچک) در طي روزهاي پر شدن دانه بعد از گلدهي مورد بررسي قرار گرفت. اين پژوهش در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساوه در سال زراعي 86-85 اجرا گرديد. طرح آماري به کار رفته کرتهاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوکهاي کامل تصادفي در سه تکرار مي باشد. تيمارهاي اين آزمايش شامل تيمارهاي کودي با سه سطح (0، 3 و 4 ليتر در هکتار) و دو رقم گندم مهدوي (دانه درشت) و فلات (دانه ريز) مي باشد. غلظت عناصر پرمصرف پتاسيم و کلسيم و کم مصرف منگنز و روي در اين آزمايش به ترتيب با دستگاههاي طيف سنج و جذب اتمي اندازه گيري شد. نتايج اين پژوهش نشان داد که سنگين ترين دانه ها در قسمت مياني سنبله و سبک ترين دانه ها در بخش بالايي محور سنبله قرار داشتند. به طوري که ميانگين تعداد دانه هاي تشکيل شده در بخش مياني سنبله بيشتر از دو بخش پاييني و بالايي سنبله بود. غلظت عناصر پرمصرف و کم مصرف در بخشهاي مختلف سنبله با وزن دانه همبستگي داشت. به طوري که غلظت اين عناصر در بخشهاي مياني سنبله بيشتر از بخشهاي ديگر بود. غلظت منگنز و روي در طي دوره پر شدن دانه کاهش يافت. غلظت عناصر غذايي مورد مطالعه در دانه هاي کوچک و بزرگ هر سنبلک بيانگر کاهش معني دار غلظت آنها با فاصله از محور سنبله بر روي سنبلک بود. اين کاهش غلظت عناصر نسبت به موقعيت قرارگيري دانه ها در محور سنبلک در مقام مقايسه با محور سنبله بيشتر بود. در اين آزمايش بين ارقام دانه درشت و دانه ريز تفاوت معني داري از لحاظ توزيع عناصر غذايي در طول محور سنبله و سنبلک ديده نشد.

 نسخه قابل چاپ