پژوهش هاي خاك (علوم خاك و آب)

گزارش هايي مبني بر کمبود مس و منگنز در خاک هاي آهکي ايران در دست است. اين کمبودها مي تواند به دليل پ هاش بالا و يا عدم تعادل ميان مس و منگنز با ساير عناصر غذايي مانند کلسيم، منيزيم، آهن و روي در خاک هاي آهکي باشد. به منظور آگاهي از اثر مس، منگنز و بر همکنش آنها بر رشد و عدم توازن بين عناصر غذايي در ذرت علوفه اي (Zea mays L.) آزمايشي به صورت فاکتوريل 4´4 در شرايط گلخانه اي در چارچوب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار در يک خاک آهکي با بافت لوم رسي (fine, mixed (calcareous,) mesic Typic Calcixerepts) انجام شد. تيمارها شامل چهار سطح مس (صفر، 2.5، 5، و 10 ميلي گرم در کيلوگرم از منبع CuSO₄.5H₂O) و چهار سطح منگنز (صفر، 10، 20، و 40 ميلي گرم در کيلوگرم از منبع MnSO₄.4H₂O) در سه تکرار بود. نتايج نشان داد که کاربرد منگنز سبب افزايش معني دار وزن ماده خشک اندام هوايي ذرت شد. اما کاربرد مس در بالاترين سطح سبب کاهش معني دار وزن ماده خشک گياه شد و در ساير سطوح اختلاف معني داري با گياه شاهد نداشت. دليل کاهش عملکرد ماده خشک ذرت مي تواند اثر ضديتي مس با آهن و همچنين نامناسب بودن نسبت هاي مس به منگنز، مس به آهن و مس به منگنز + آهن + روي باشد. کاربرد مس سبب افزايش معني دار غلظت و جذب مس در گياه شد، اما اثري بر غلظت و جذب منگنز نداشت. افزودن منگنز غلظت مس را کاهش ولي جذب آن را توسط گياه افزايش داد. کاربرد منگنز سبب افزايش غلظت و جذب منگنز در ذرت شد. غلظت و جذب آهن با کاربرد مس در ذرت کاهش يافت. منگنز غلظت آهن را کاهش ولي جذب آن را به وسيله گياه افزايش داد. افزودن مس و منگنز اثري بر غلظت روي در ذرت نداشت ولي کاربرد منگنز سبب افزايش جذب روي به وسيله گياه شد. مصرف مس و منگنز اثري بر نسبت ريشه به اندام هوايي ذرت نداشت. حداکثر عملکرد ماده خشک با کاربرد 5 يا 10 ميلي گرم مس در کيلوگرم و 20 و 40 ميلي گرم منگنز در کيلوگرم خاک به دست آمد. گستره بسندگي براي مس در گستره 6 تا 7 ميکروگرم و براي منگنز در گستره 50 تا 55 ميکروگرم در گرم ماده خشک بود. قبل از هر توصيه کودي، نتايج اين پژوهش بايستي در شرايط مزرعه نيز تاييد شود.

 نسخه قابل چاپ