تاريخچه فال

هر چند اتفاق نظر در مورد زادگاه اصلی فال و جادو وجود ندارد اما تاریخچه فال به مردم منشعب از اقوام آریایی باز می‌گردد. برخی محققین و کارشناسان زبان‌شناسی هم ریشه عبارت«مجیک» یا همان جادو را عبارت«مغ» می‌دانند. به هر ترتیب آنچه مسلم است تاریخ جادوگری و فالگیری به شرق باز می‌گردد.
از دوره‌های پیشین جادو به صورت علومی تنظیم شده مانند اسطرلاب و نجوم (آسترولوژی که غیر از آسترنومی به معنای ستاره‌شناسی است)، علم اعداد(Numerologie) علم حروف و نقاط، علم اسماء، جفر، رمل، سیمیا، حساب جمل، کف‌بینی (Chyromanice) و چهره‌شناسی (فیزیونومی)، تفال، تطیر، تعبیر خواب و علم طلسمات و ... در واقع علم محسوب می‌شدند. به کار بردن اوراد و اذکار، ترسیم اشکال و تصاویرغریب، به کار گیری ادویه‌های مختلف و اشیاء گوناگون، دست زدن به نیایش‌ها و رقص‌ها، توسل به بانگ‌های مختلف انسان‌ها و یا افزارها و... هم وسایل کار جادوگران و فالگیران به شمار می‌رفتند.

کاهنان مصری و بابلی، مغان ایرانی، شمنان مغولی، مرغزان تبت، جوکان هندی، جادوگران سرخ پوست و سیاه پوست و... و امروزه طرفداران سپریتیسم و علوم ازوتریک که سعی دارند جادوگری را با رنگ و لعابی علمی احیا کنند. همگی منجیان خرافات هستند که سرتاسر دنیا را پوشش دادند و می‌دهند.

همگی در یک نکته مشترک هستند که جهان نمود که ما آن را طبیعت می‌نامیم، تحت تاثیر جهان بود یا باطن است. و انسان‌های عادی می‌توانند با طی مراحلی خاص که در فرقه‌های مختلف نوع آن هم متفاوت است با آن جهان‌های برتر ارتباط برقرار کنند. و علم فرد جادوگر یا فالگیر در واقع همین برقراری ارتباط است.