پاسخ به:تايپك شيعه شناسي
چهارشنبه 15 شهریور 1391 2:18 AM
|
|
|
تولد: 1320قمرى محل تولد:یزد وفات: 1383 قمرى مزار: قم، قبرستان شیخان عمر: 63 سال اساتید: آیات عظام: سیدابوالحسن اصفهانى، شیخ عبدالکریم حائرى، آقاضیاءالدین عراقى، سید محمدتقى خوانسارى، میرزا حسین نائینى و... .شاگردان: حضرات آیات: سیدعلى خامنه‌اى (رهبر‌معظم انقلاب)، شیخ‌حسین وحیدخراسانى، سیدمهدى روحانى، سیدعلى فانى اصفهانى، سید‌عباس خاتم یزدى و... .آثار: تقریرات درس بیع مرحوم نائینى، تقریرات اصول مرحوم آقاضیاءالدین عراقى، انیس‌الموحدین، رساله‌هایى در منجزات مریض، اجتهاد و تقلید و... .تولد و تحصیل: مرحوم آیةاللّه حاج سیدیحیى مدرسى یکى از علماى وارسته و برخاسته از دارالعباده یزد است. وى به سال 1320 قمرى در خانواده‌اى متدین در یزد، پا به عرصه وجود گذاشت.پس از دوران کودکى خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه تجربه کرد. آن‌گاه دروس مقدماتى و سطوح حوزه را از اساتید و مدرسان یزد فراگرفت؛ تا این‌که در سال 1341 قمرى آوازه حوزه تازه‌تأسیس قم باعث شد تا راهى این شهر مقدس گردیده و سال‌ها در سایه عنایات کریمه اهل‌بیت، حضرت فاطمه معصومه سلام‌اللّه‌علیها، از محضر بزرگانى چون: حاج‌شیخ عبدالکریم حائرى، حجت کوه‌کمرى و... بیشترین بهره‌هاى علمى و اخلاقى را ببرد. عزیمت به عتبات: آیةاللّه مدرسى پس از مدت ده سال تحصیل در حوزه علمیه قم، در حالى که به اجتهاد رسیده بود و به گفته برخى از اساتیدش نیازى به رفتن نجف نداشت، اما رنج سفر و دورى از اقربا و دوستان را برخود هموار ساخته و رهسپار عتبات عالیات گردید.وى در این هجرت علمى سالیانى در محافل استوانه‌هاى فقه و اصول حضور یافت و ضمن آشنایى با مبانى فقهى آنان، موفق به اخذ اجازه اجتهاد و روایت گردید و خود در شمار اساتید برجسته حوزه نجف قرار گرفت. تدریس: آیةاللّه مدرسى همزمان با شرکت در دروس محققانه اساتید، خود نیز به تدریس در مقطع سطح و سطح عالى اشتغال داشت و از اساتید برجسته نجف به شمار مى‌رفت و تا سال‌هاى پایانى عمر پربرکتش به تدریس خارج فقه و اصول مشغول بود.در محضر این استاد و فقیه عالى‌قدر عالمانى چند پرورش یافتند که برخى از آنان، خود از اساتید بزرگ و آیات عظام به شمار مى‌روند. آیةاللّه مدرسى از زبان بزرگان: مرحوم مدرسى داراى موقعیت علمى والا و وارث علوم اساتید بزرگى چون: آقاضیاءالدین عراقى و مرحوم نائینى بود که سال‌ها از محضرشان بهره برده بود و کرسى درسش تداعى‌کننده مباحث محققانه آن اساتید فرزانه بود.مرحوم آیةاللّه‌العظمى میرزا‌هاشم آملى در مورد موقعیت علمى و روش تدریس ایشان مى‌گوید: «آقاى مدرسى، محقق عراقى (آقاضیاء) دوم است». هم‌چنین از آیةاللّه شیخ‌محمدرضا مظفر چنین نقل شده: «مرجع، آیةاللّه سیدیحیى مدرسى یزدى است که همه جهات علم و تقوا و زهد و بزرگى در او جمع است.» و هکذا آثار علمى به‌جاى‌مانده از ایشان خود، گواه زنده و محکم بر جایگاه علمى و فضل آن دانشور وارسته است. ویژگى‌هاى اخلاقى: زندگى افتخار‌آمیز عالمان وارسته‌اى چون آیةاللّه مدرسى یزدى مى‌تواند درسى آموزنده براى طالبان علم و معرفت، در عرصه‌هاى مختلف زندگى باشد.وى استادى بود که مراحل علم و عمل را به خوبى پیموده بود، بدون آن‌که به خود بگیرد و خود را چیزى حساب کند. عالم عارف حضرت آیةاللّه سیدعبدالکریم کشمیرى رحمةاللّه‌علیه مى‌فرمودند: «آیةاللّه مدرسى یزدى، آن‌چه در سینه داشت از علم و فضل و معرفت و عرفان، بیش از آن بود که بر زبانش جارى بود.» از ویژگى‌هاى آیةاللّه مدرسى استفاده حداکثرى از عمر بود؛ ایشان علاوه بر ایام درسى حوزه در تعطیلات هم، دست از تلاش علمى بر‌نمى‌داشتند؛ لذا در روزهاى تعطیل، براى طلاب، دروس هیئت و قواعد فقیهه را تدریس مى‌کردند. تقوا، زهد و پارسایى از خصوصیات بارز ایشان بود. هر کس اندک نگاهى به زندگى ساده آن فقیه وارسته مى‌انداخت، به خوبى در‌مى‌یافت که وى هیچ دلبستگى به دنیا و مادیات ندارد. تمام هدایایى که به معظم‌له پرداخت مى‌شد و در بعضى مواقع، اموال شخصى خود را به مصرف طلاب مى‌رسانید. رویه ایشان در مصرف وجوه شرعى، تربیت و پرورش طلبه بود و به مجتهدسازى خیلى اهمیت مى‌دادند؛ لذا ایشان وجوهات را صرف بناى مدرسه و یا مسجد و حسینه نکرد. ایشان علم را با حلم در‌آمیخته و بسیار بزرگوار و اهل گذشت بود. چنان‌چه شخصى به ایشان بى‌احترامى و یا جسارتى مى‌کرد، با لبخند و خوشرویى، آن را نادیده مى‌انگاشت و از کنارش مى‌گذشت. در حفظ آبروى اشخاص اهتمام ویژه داشت و اگر مى‌خواست پولى به کسى بدهد، آن را به گونه‌اى مى‌داد که دیگران نفهمند. همراهى با نهضت امام خمینى قدس‌سره: آیةاللّه مدرسى از جمله عالمان پیشتاز در تأیید انقلاب‌اسلامى به رهبرى امام خمینى قدس‌سره در 15خرداد سال 1342 شمسى بود.ایشان با تلگراف‌ها و پیام‌ها، همراهى خود با امام راحل را اعلام کرده و در جلساتى که به همین مناسبت، در نجف‌اشرف بر‌پا مى‌شد، شرکت مى‌کردند. رحلت: آیةاللّه مدرسى پس از عمرى خدمت به اسلام، تدریس و تربیت شمارى از فضلا و تحقیق و نگارش آثار ارزشمند علمى، در شامگاه شانزدهم صفر سال 1383قمرى، هنگامى که براى معالجه به ایران بازمى‌گشت، در شهر «کرند» بر اثر عارضه شدید قلبى، نداى ارجعى را لبیک گفته و به دیدار معبود شتافت. پیکر پاکش پس از انتقال به شهر مقدس قم در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد.روح پاکش با اجداد طاهرینش محشور باد منابع: ستارگان حرم/11، تربت پاکان/4 |
کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد
دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی
