پاسخ به:تايپك شيعه شناسي
چهارشنبه 15 شهریور 1391 2:18 AM
|
|
|
تولد: 1252 قمرى محل تولد: (قریه چهارده) آستانه اشرفیه وفات: 1334 قمرى مزار: حرم مطهر امام على علیه‌السلام عمر: 82 سال اساتید: بزرگانى چون: شیخ مرتضى انصارى، سیدحسین کوه‌کمره‌اى، میرزا حبیب‌اللّه رشتى، شیخ على خلیلى تهرانى، ملامحمد نصیرالدین مدرس چهار دهى و... . شاگردان: حضرات آیات: آقاضیاءالدین عراقى، محمدجواد بلاغى، شیخ آقابزرگ تهرانى، سیدشهاب الدین مرعشى نجفى، میرزاحسن علیارى تبریزى و... . آثار: وسیلةالنجاة، شرح قواعد الاحکام، شرح زیارت جامعه کبیره، شرح صحیفه سجادیه، رساله در توحید و... . تولد: فقیه ارجمند، آیةاللّه میرزا محمدعلى مدرس چهار دهى از عالمان وارسته و اساتید برجسته حوزه علمیه نجف‌اشرف در قرن چهارده قمرى به شمار مى‌آید. وى در خاندانى از اهل علم و فضل، در قریه "چهار ده" از توابع آستانه اشرفیه در استان سر سبز گیلان دیده به جهان گشود. دوران کودکى را تحت تعالیم پدر و محبت‌هاى مادر سپرى و رشد نمود. تحصیل: میرزا محمدعلى مقدمات علوم دینى را ابتدا در محضر پدر عالمش آیةاللّه ملامحمد نصیرالدین چهار دهى که از عالمان موجه و متقى گیلان بود فراگرفت، سپس راهى مدرسه صالحیه در قزوین شد و تحصیلاتش را در محضر اساتید آن دیار ادامه داد. این دانشور جوان چندى بعد، با کوله‌بارى از عشق و امید عازم عتبات عالیات شد تا از برکات مشاهد مشرفه و از خرمن فضل و دانش فرزانگان آن دیار خوشه چینى کند. ایشان مدت دو سال در کربلا به تحصیل پرداخت، آنگاه به نجف‌اشرف، بزرگترین دانشگاه فقه و معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام )در آن عصر( رفت و از محضر اساتید پرآوازه آن حوزه قویم بهره‌هاى علمى و اخلاقى فراوان برد. از افتخارات ایشان این است که سال آخر عمر پربرکت شیخ اعظم مرتضى انصارى رحمةاللّه‌علیه را درک کرد و نام خویش را در شمار شاگردان برجسته و نامدار شیخ به ثبت رسانید. بر مسند تدریس: جناب مدرس چهار دهى اکثر ساعات شبانه روز، به تدریس و مطالعه مشغول بود و درس ایشان در میان فضلا و طلاب، مشتاقان فراوانى داشت. جلسات درس او یکى از پرجمعیت‌ترین حوزه درسى نجف به شمار مى‌رفت، و براى این‌که موجب کم‌رونق شدن سایر دروس نشود و از طرفى طلاب و فضلا بتوانند از محضر دیگر اساتید بهره‌مند گردند، در ساعات خلوتى چون بین‌الطلوعین و بعد از نماز ظهروعصر اقدام به تدریس مى‌کرد، که این امر، حاکى از تواضع و اخلاص ایشان بود. این استاد عالى‌قدر با این‌که مراحل عالى علم و معرفت را طى کرده بود و در معقول و منقول از چهره‌هاى ارزشمند و کم‌نظیر حوزه علمیه نجف به شمار مى‌رفت، برخلاف سیره معمول و متداول بزرگان که به تدریس خارج فقه و اصول مى‌پردازند، تا آخر عمر به تدریس سطح همت ورزید. مرتضى مدرسى چهار دهى، از نوادگان ایشان، در کتاب سیماى بزرگان مى‌نویسد: "آقا میرزا محمدعلى، در زمان تحصیل خود متوجه شد که اکثر طلاب علوم دینى بدون تکمیل دروس سطح و استعداد لازم علمى، در درس‌هاى خارج شرکت مى‌کنند و عمرشان هدر مى‌رود و از طرف دیگر، اساتید عالى‌مقام نجف‌اشرف هم، حاضر نبودند کتب درسى حوزه را تدریس نمایند... لذا میرزاى چهار دهى بعد از تکمیل مراتب علمى، نذر شرعى نمود که تدریس خود را منحصر به کتب درسى حوزه نموده و هرگز اقدام به تدریس خارج نکند، و بر همین اساس، تا آخرین ساعات زندگانى خود، وفاى به نذر شرعى خود نمود و بیشتر کتب درسى، شامل فقه، اصول، کلام، ریاضیات و... تدریس مى‌کرد و به همین جهت به "مدرس" شهرت یافت..." این استاد فرزانه، 60 سال، صاحب کرسى تدریس بود و شاگردان بسیارى به عالم اسلام تحویل داد. بسیارى از آیات و مشاهیر علما، از ایشان اجازه اجتهاد، روایت و امور حسبیه گرفتند. از نگاه صاحب‌نظران: شیخ آقابزرگ تهرانى در طبقات اعلام‌الشیعه در تجلیل از استاد بزرگوارش مى‌نویسد: "طلاب و محصلین، استقبال بى‌نظیر از درس او نمودند و از حسن خلق او و سعه صدرش و اخلاص و رعایت حال طلاب بهره‌مند مى‌شدند... من ندیدم در دوران تحصیل خود، در سطوح و بعد از آن کسى را، شاگردانى به اندازه او داشته باشد... از ابتداى ورودم به نجف در سال 1313 قمرى در درس مکاسب وى شرکت کردم و از حضرتش اجازه روایت گرفتم." آیةاللّه‌العظمى مرعشى نجفى رحمةاللّه‌علیه نیز درباره آن استاد ارجمند چنین فرموده است: "استاد مکرم ما، علامه شیخ میرزا محمدعلى مدرسى چهار دهى گیلانى رضوان‌اللّه‌علیه، فقیه، حکیم، محدث، ریاضى‌دان، مفسر، رجالى، عابد زاهد و مؤلف تألیفات بسیار بوده است و در تواضع این مرد با عظمت علمى و الهى همین بس که در ماه مبارک رمضان با آن عظمت و مقام والاى علمى، مجالس عمومى تجوید و قرائت قرآن تشکیل مى‌داد تا همگان از کلام الهى مستفیض شوند". ویژگى‌هاى اخلاقى: علامه چهار دهى، علاوه بر تدریس و تألیف، بخشى از اوقات عمر شریف خود را به عبادت و راز و نیاز با پروردگار خویش اختصاص داده بود و سه وعده در صبح، ظهر و مغرب در رواق بالا سر حضرت امیر علیه‌السلام نماز جماعت اقامه مى‌کرد و بسیارى از زهاد و عباد، علما و فضلا به ایشان اقتدا مى‌کردند. ساعات زیادى در حرم مطهر مشغول خواندن نوافل، ادعیه و زیارات جامعه کبیره، امین‌اللّه و نماز جعفر طیار بود و هر ساله چندین‌بار براى زیارت حرم ملکوتى حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام با پاى پیاده به کربلا مشرف مى‌شد. هم‌چنین عنایت ویژه‌اى به مساجد سهله و حنانه داشت و شب‌هاى چهارشنبه به مسجد سهله مشرف مى‌شد. اسوه پارسایى: از خصوصیات بارز زندگى علامه چهار دهى، پارسایى و ساده‌زیستى بود. آن بزرگوار با این‌که از علماى بزرگ و مدرسین صاحب‌نام بود، به علت فقر مالى، تا سن چهل سالگى ازدواج نکرد، تا این‌که یکى از تجار مهم و معروف رشت به نام حاج حسن، جهت پرداخت وجوهات به حضور میرزاى شیرازى رسید و به توصیه میرزا، تمام آن پول‌ها را به نجف برده و به علامه چهار دهى تقدیم کرد؛ و وقتى متوجه شد ایشان ازدواج نکرده؛ یگانه دختر خود را نیز به عقد وى درآورد. از آن به بعد، تاجر مزبور هر ساله مبالغ هنگفتى پول و کالا براى میرزا به نجف مى‌فرستاد و چنین تصور مى‌کرد که باید زندگى میرزا کاملا متحول شده باشد تا این‌که در یکى از سال‌ها براى زیارت و دیدار با داماد معروفش به نجف رفت، اما در کمال ناباورى مشاهده کرد در منزل دامادش، بساطى نیست و جناب میرزا همه آن پول‌ها و هدایا را بین فقرا و طلاب نیازمند تقسیم مى‌کرده است. با کودکان: این علامه بزرگوار انس و علاقه خاصى به کودکان داشت و همیشه آب نبات‌هایى را در جیب خود داشت و هر وقت در کوچه‌هاى نجف با کودکان مواجه مى‌شد آنان را صدا مى‌زد به آنها آب نبات مى‌داد و اصول دین یاد آنها مى‌داد به‌طورى‌که وقتى کودکان، از دور ایشان را مى‌دیدند، دور وى جمع مى‌شدند و مى‌گفتند: اللّه جل جلاله ربى، محمد رسول‌اللّه نبیى و على بن ابى‌طالب امامى" تا از ایشان آب نبات بگیرند. استخاره یا کرامت: یکى از شاگردان آن فقیه وارسته مى‌گوید: در یکى از روزهاى گرم تابستان موقع ظهر، درب خانه‌ام به شدت کوبیده شد، وقتى درب را باز کردم دیدم یکى از دوستان طلبه است، پرسیدم چه شده؟ گفت: از گرسنگى به تنگ آمده‌ام، از شما مى‌خواهم مراقب زن و بچه‌ام باشید تا به ایران بروم بلکه خداوند گشایشى در زندگى‌ام ایجاد کند. گفتم: آیا با کسى مشورت کرده‌اى؟ گفت: نه، گفتم: همین الان به حرم مطهر امیرالمومنین علیه‌السلام مشرف شو، استادمان میرزا محمدعلى در آنجا مشغول عبادت است، در این‌باره استخاره کن، هر چه آمد عمل کن. او پذیرفت و رفت. پس از ساعتى با خوشحالى برگشت گفت: نزد آقا میرزا محمدعلى رفتم و استخار خواستم، ایشان قرآن را باز کرده و رو به من کرد و گفت: "آقا شیخ، از حضرت امیر علیه‌السلام خجالت نمى‌کشى که مى‌خواهى زن و بچه‌ات را بى‌سرپرست در نجف رها کنى و براى شکم‌چرانى به ایران بروى؟ صبر کن، به زودى فرجى حاصل خواهد شد". خودش هم یک کمکى به من کرد. و بعد از مدتى آن طلبه از تنگى معیشت رهایى یافت. رحلت: علامه چهار دهى، پس از عمرى تلاش علمى و خدمت به اسلام، در آخر محرم الحرام 1334 قمرى دار فانى را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت. پیکر آن بزرگ مرد علم و عمل، پس از تشییع، در حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام به خاک سپرده شد. از مرحوم آیةاللّه سیدمحمد لاهیجانى نقل شده: در زمان اقامتم در نجف اشرف، یکى از علماى رشت از دنیا رفت و قرار شد او را در مقبره مرحوم چهار دهى دفن نمایند. وقتى قبر شکافته شد، بدن تر و تازه و صورت شاداب و محاسن خضاب‌شده آیةاللّه چهاردهى بعد از بیست سال از رحلتش نمایان شد و همگان آن را دیدند، و این نشانه عظمت روحى و معنوى آن بزرگوار است. اعلى اللّه مقامه الشریف منبع: گلشن ابرار/7 |
کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد
دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی
