پژوهش هاي توليد گياهي (علوم كشاورزي و منابع طبيعي)

استفاده از زردچوبه به عنوان ماده اي آنتي اکسيدانت مدت هاست که در مبحث پزشکي و سلامتي انسان مطرح مي باشد، اما تاکنون در کشت بافت از آن استفاده نشده است. قهوه اي شدن بافت هاي گياهي اغلب به دنبال صدمه ديدن بافت و به وسيله آنزيم پلي فنل اکسيداز صورت مي گيرد که باعث ايجاد ضايعات بيشتر در بافت هاي گياهي مي گردد. در اکثر موارد براي کاهش قهوه اي شدن آن ها را در محيط حاوي آنتي اکسيدان ها کشت مي نمايند. اين مواد شامل اسيد آسکوربيک، سديم دي تيل ديتيو کاربامات، پلي ونيل پيروليدون، زغال فعال و غيره مي باشد. در اين آزمايش امکان استفاده از زردچوبه به جاي ساير مواد آنتي اکسيدان مورد بررسي قرار گرفت. براي اين منظور از سه ماده آنتي اکسيداني زردچوبه، زغال فعال، اسيد آسکوربيک در محيط کشت داراي کالوس قهوه اي رنگ نارون چيني Ulmus parvifolia Jasq. استفاده گرديد. کالوس هاي مادري که به ابعاد 3-5 ميلي متري تقسيم بندي شده بودند در محيط کشت MS جامد، حاوي 25 درصد شيره نارگيل و 8/0 درصد آگار واکشت گرديدند. تيمارها شامل آنتي اکسيدانت هاي زغال فعال، زردچوبه و اسيد آسکوربيک، هر کدام در سه غلظت 1/0، 5/0 و 1 درصد بود که در مجموع 9 تيمار را شامل گرديد. آناليز داده ها نشان داد که افزايش رشد کالوس در تيمار حاوي اسيد آسکوربيک با غلظت 1 درصد و تيمار زردچوبه با غلظت 1/0 درصد به طور معني داري بيشترين مقدار بود، در حالي که شدت رشد کالوس ها در تيمارهاي زغال فعال با غلظت 5/0 و 1 درصد و زردچوبه با غلظت 5/0 درصد در سطح 5 درصد نسبت به تيمارهاي ذکر شده، کاهش معني داري نشان داد. اين سه تيمار بيشترين اثر را بر رشد کالوس ها داشته و بين آن ها از اين لحاظ اختلاف معني داري مشاهده نگرديد.