پژوهش هاي توليد گياهي (علوم كشاورزي و منابع طبيعي)

افزايش بهره وري آب، عامل کليدي براي رفع بزرگ ترين چالش کنوني بخش کشاورزي در مناطق کم آب يعني توليد بيشتر با آب کمتر است. اين پژوهش به بررسي واکنش ارقام مختلف گندم نسبت به آب، کارآيي مصرف آب با استفاده از روش آبياري باراني تک شاخه اي پرداخته است. چهار مقدار آب(W₄ ,W₃ ,W₂ ,W₁)  بر اساس فاصله از خط لوله فرعي آبياري باراني به عنوان عامل اصلي ثابت و شش رقم گندم C₁) تا  (C₆که به صورت تصادفي در داخل هر تيمار آبياري توزيع شده بودند، تحت يک آزمايش کرت هاي خرد شده با چهار تکرار مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج بررسي نشان داد که عملکرد گندم تحت تاثير تيمارهاي آبياري و ارقام مي باشد. وجود باران مناسب در طي فصل رشد گندم عامل تخليه بيشتر رطوبت از نيم رخ خاک در تيمارهاي کم آبياري نسبت به تيمارهاي آبياري کامل بوده و بيشترين تغييرات در لايه سطحي خاک اتفاق افتاد. به طورکلي با کاهش مقدار آب آبياري در آبياري تکميلي مقدار کارآيي مصرف آب افزايش يافت. مقادير بهينه آب آبياري براي حصول به حداکثر عملکرد در ارقام فوق در دامنه 290 تا 320 ميلي متر در نوسان بود. بيشترين و کمترين کارآيي مصرف آب به ترتيب براي ارقام 1.48) C₅کيلوگرم بر مترمکعب) و  1.3) C₁کيلوگرم بر مترمکعب) به دست آمد. بهترين عملکرد دانه گندم براي حصول به حداکثر بهره وري آب از 4100 کيلوگرم بر هکتار در رقم  C₁تا 4900 کيلوگرم بر هکتار در رقمC₃ در نوسان بود.