پژوهش هاي توليد گياهي (علوم كشاورزي و منابع طبيعي)

به منظور مطالعه تاثير مقادير کود نيتروژنه و محدوديت هاي منبع و مخزن بر عملکرد و اجزاي عملکرد ارقام مختلف برنج، آزمايشي در سال 1385 در موسسه تحقيقات برنج کشور، معاونت مازندران (آمل)، اجرا شد. آزمايش به صورت کرت هاي دوبار خرد شده (اسپليت اسپليت پلات) در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي و در سه تکرار انجام شد. مقادير کود نيتروژن در سه سطح 100، 150 و 200 کيلوگرم در هکتار (از نوع کود اوره) به عنوان عامل اصلي، رقم در سه سطح شامل طارم، شفق و هيبريد GRH1 به عنوان عامل فرعي و محدوديت هاي منبع و مخزن در چهار سطح شامل قطع برگ پرچم، قطع 3/1 خوشه، قطع ساير برگ ها و شاهد به عنوان عامل فرعي فرعي در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس نشان داد که مقادير کود نيتروژن تنها روي طول خوشه اثر معني داري دارد اما اثر رقم و محدوديت هاي منبع و مخزن روي صفاتي نظير تعداد دانه در خوشه، وزن هزاردانه، طول خوشه، درصد باروري و دانه هاي پوک معني دار شده است. برنج هيببريد  GRH1 بالاترين عملکرد دانه، بيوماس، طول خوشه، تعداد دانه هاي پر، تعداد دانه هاي پوک و تعداد کل دانه را به خود اختصاص داد. در اين پژوهش، تاثير اعمال تيمارهاي محدوديت هاي منبع و مخزن بر عملکرد دانه بسيار معني دار (در سطح 1 درصد) بود. در بررسي اثرات تيمارهاي محدوديت منبع و مخزن، مقايسه ميانگين ها نشان داد که تيمار شاهد با ميانگين عملکرد (28/6 تن در هکتار) داراي بيش ترين عملکرد و تيمار قطع ساير برگ ها به جز برگ پرچم با ميانگين (57/4 تن در هکتار) کم ترين عملکرد را دارا بودند. همچنين، در اين آزمايش عملکرد بيولوژيک (76/r=0) و شاخص برداشت (50/r=0) بيشترين همبستگي مثبت و معني دار را با عملکرد دانه نشان دادند. به طورکلي، مي توان گفت که ارقامي مانند شفق و هيبريد GRH1 در مقايسه با رقم طارم (بومي) داراي گنجايش مخزن بالاتري مي باشند.

 نسخه قابل چاپ