پژوهش هاي توليد گياهي (علوم كشاورزي و منابع طبيعي)

به منظور بررسي کنترل ژنتيکي صفات زراعي جمعيت برنج ايراني با استفاده از روش تجزيه ميانگين ها، والدين، نسل اول، دوم و سوم، تلاقي هاي برگشتي با والد اول و دوم تلاقي طارم محلي×خزر در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 3 تکرار در مزرعه تحقيقاتي مجتمع آموزش عالي گنبد در سال زراعي 1378 کشت گرديدند و از لحاظ صفات وزن دانه در بوته، زيست توده، طول خوشه، ارتفاع بوته، طول و عرض برگ پرچم و تعداد خوشچه ارزيابي شدند. پارامتر ژنتيکي(V_BC1-V_BC2) F منفي براي صفات تعداد دانه، تعداد خوشه، خروج خوشه و عرض برگ پرچم بيانگر غالب بودن ژن هاي کنترل کننده تعداد دانه، تعداد خوشه و عرض برگ پرچم در والد طارم محلي و غالب بودن ژن هاي کنترل کننده خروج خوشه و عرض برگ پرچم در والد خزر بود. عمل ژن براي صفات وزن دانه، روز تا گل دهي، عرض برگ پرچم، تعداد خوشچه و زيست توده به صورت فوق غالبيت بود. از آن جا اثرات افزايشي براي صفات زيست توده، روز تا گل دهي، ارتفاع بوته، طول خروج خوشه از غلاف و عرض برگ پرچم در سطح يک درصد معني دار بود به منظور مکان يابي ژن هاي کنترل کننده صفات زراعي در جمعيت F_2:4، نقشه پيوستگي با استفاده از 74 نشانگر ريزماهواره و 192 فرد از جمعيت F₂ تهيه شد. مکان هاي ژني qGY-8، qHE-8، qHD-10، qPL-1b، qPL-3، qPL-4، qBR-1b، qBR-8b و FL-8 به ترتيب با تعيين 22.17، 26.25، 15.29، 25.73، 21.97، 22.23، 21.93، 20.56 و 22.14 درصد از تنوع فنوتيپي بزرگ اثر بودند. در فاصله دو نشانگر RM1553-RM7424، يک مکان ژني کمي براي صفت تعداد روز تا گلدهي و يک مکان ژني کمي براي صفت طول خروج خوشه از غلاف مکان يابي شد. نتايج دو روش نشان داد که اثر افزايشي نقش مهمي را در کنترل صفات تعداد روز تا گلدهي و تعداد خوشچه دارد به نحوي که مي توان با انتخاب مکان هاي ژني مرتبط با آن ها در برنامه هاي انتخاب به کمک نشانگر مي توان به لاين هاي پرمحصول و زودرس دست يافت.

 نسخه قابل چاپ