مقالات پژوهش كشاورزي

به منظور بررسي واکنش شاخص هاي رشد سيب زميني در تراکم بذري و تجاري به طول دوره ي تداخل علف هاي هرز، آزمايشي در سال 1385 در مزرعه پژوهشي دانشکده کشاورزي دانشگاه بوعلي سينا، همدان به اجرا در آمد. اين آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح پايه ي بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي، تراکم بوته سيب زميني رقم آگريا در دو سطح 5.33 (تراکم مطلوب مزارع تجاري) و 6.66 (تراکم مطلوب مزارع بذري) بوته در مترمربع و طول تداخل علف هاي هرز در هفت سطح بود. بدين صورت که در پنج تيمار به علف هاي هرز به ترتيب تا 10، 20، 30، 40 و 50 روز بعد از سبزشدن اجازه ي رشد داده شد و پس از آن تا انتهاي دوره کنترل شدند و دو تيمار کنترل کامل و تداخل کامل علف هاي هرز نيز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. هر کرت آزمايشي شامل 4 رديف کاشت به فاصله 75 سانتي متر بود. به منظور محاسبه ي شاخص هاي رشد سيب زميني، اولين مرحله نمونه برداري، 10 روز پس از سبزشدن سيب زميني (همراه با وجين علف هاي هرز در اولين تيمار تداخل) شروع و بعد از آن هر 10 روز يک بار طي 11 مرحله تکرار شد. نتايج نشان داد که از حدود 40 روز پس از سبزشدن سيب زميني، اثر تداخل علف هاي هرز بر روند تجمع ماده خشک کل شروع و در حدود 90 روز بعد از سبزشدن به حداکثر مقدار خود رسيد. اثر تداخل علف هاي هرز بر ماده خشک کل، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و سرعت رشد غده در تراکم پايين بيشتر از تراکم بالاي سيب زميني بود. به طوري که در تراکم پايين شاخص هاي ياد شده در حداکثر مقدار خود، در تيمار تداخل کامل نسبت به کنترل کامل علف هاي هرز به ترتيب 44.4، 36.5، 42.3 و 40 درصد کاهش يافتند در حالي که تفاوت دو تيمار مزبور از نظر شاخص هاي ذکر شده در تراکم بالا به ترتيب 40، 34.8، 39.7 و 35.1 درصد بود. اثر تداخل علف هاي هرز بر عملکرد نهايي در تراکم پايين بيشتر از تراکم بالاي سيب زميني بود. دوام ماده خشک کل و دوام شاخص سطح برگ به طور بسيار معني داري تحت تاثير تراکم بوته سيب زميني و طول دوره تداخل علف هاي هرز قرار گرفت ولي اثر متقابل تيمارهاي آزمايشي بر صفات ياد شده معني دار نبود.