واحد دین واندیشه تبیان زنجان-

قشرى گرى يكى از آسيب هاى تربيتى مهدويت است.

منظور از آن، جمود بر ظواهر متون دينى، در فهم، وظواهر مناسك شریعت، در مقامِ عمل است . قشرى گرى از اين جهت آسيب زاست كه انسان را در قشر دين متوقف مى سازد وبه اين ترتيب، خود فرد را از دين بى بهره، وديگران را در دام بدفهمى گرفتار مى سازد.

قشرى گرى در دين، مانع فهم عمق معارف دينى مى گردد واز اين رو بسترى براى رشدكج فهمى و انحراف وبدعت است . نمونه بارز اين امر در زمان حكومت حضرت على (ع) توسط خوارج آشكارگرديد؟ كسانى كه حاضر نشدند به ورق هاى كاغذين قرآن تعرض كنند، اما سرانجام بر آن شدند تا قرآن ناطق را خاموش كنند. اين گونه قشرى گرى، هميشه دركمين تربيت دينى است.

در دوران غيبت امام مهدى (ع) نيز همواره اين تهديد وجود دارد. ذهن ها وانديشه هاى خام برخى متدينان، آنان را به بدفهمى وبدعت وامى دارد، چنان كه به هنگام ظهور مهدى (ع)، سخنان او و احكام دينى كه او مطرح مى سازد، در نظر مردم جديد وناشناخته است وقشرى بودن افراد، آنان را به تعبيرهاى نادرست از احكام دينى خواهد كشاند.

امام صادق (ع) به اين نكته اشاره دارد، آن جا كه مى فرمايد: قائم (ع) در جريان پيكار خود، با امورى رو به رو مى گرددكه رسول خدا(ص) با آن ها رو به رو نشد.

همانا رسول خدا(ص) در حالى به سوى مردم آمد كه آنان، بت هاى سنگى و چوب هاى تراشيده را مى پرستيدند، ولى عليه قائم (ع) مى شورند وكتاب خدا را عليه او تأویل مى كنند و بر اساس آن با او مى جنگند. (1)

بنابراين، يكى از آسيب هايى كه دركمين تربيت مهدوى قرار دارد اين است كه افراد تحت تربيت، ذهن وانديشه هايى خام داشته باشند ومعارف دين را در حد فهم هاى قاصر خود، محدود و محصور سازند. (2)

مهدویت / گرد آوری: گروه دین و اندیشه سایت تبیان زنجان
http://www.tebyan-zn.ir/Religion_Thoughts.html1

- غيبة نعمانى ص 297.

2- برترین هاى فرهنگ مهدويت در مطبوعات ص 54.