کودکان و نوزادان و موارد کوچک اما پر اهمیت در بیماری های آنان (جامع )

عفونت گوش

به گفته متخصصان؛ عفونت گوش زماني بروز مي‌كند كه مايع موجود در منطقه پشت پرده گوش افزايش يافته و عفوني شود. 

به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، براي مطلع شدن از عفونت گوش در كودكان پيش دبستاني بايد دانست كه ممكن است كودك در اين حالت گوش درد خود را ابراز كند، گوشش را بكشد و يا آن را بگيرد و حتي نق بزند. 

متخصصان مي‌گويند؛ اگر كودك شما به تازگي سرماخورده يا عفونت سينوسي پيدا كرده باشد، نيز سرنخ ديگري براي عفونت گوش است. اين بيماري مي‌تواند با تب همراه باشد و گاهي نيز علايم زير در اين بيماري بروز مي‌كند: 


1- كاهش اشتها - عفونت گوش، جويدن و بلع غذا را براي كودك دردناك مي‌كند. 

2- برهم خوردن عادات خواب – دراز كشيدن ممكن است درد گوش عفوني شده را بيشتر كند و خواب كودك را برهم بزند. 

3- اسهال يا استفراغ – ويروس عامل عفونت گوش ممكن است بر دستگاه گوارش نيز تاثير بگذارد. 

4- ترشح مايع زرد يا مايل به سفيد از گوش – اين وضعيتها براي بيشتر كودكان اتفاق نمي‌افتد، اما نشانه‌اي است از ايجاد سوراخ كوچكي در پرده گوش كه چرك داراي عفونت باكتريايي از آن ترشح مي‌شود، بدتر از همه آن است كه اين وضعيت با رفع عفونت به حال خود رها مي‌شود. 

5- بوي ناخوشايند – ممكن است متوجه بوي بدي از گوش شويد. 

6- دشواري در شنيدن صداهاي آرام – افزايش مايع در گوش مياني مانع شنيدن صدا مي‌شود. 

7- نداشتن تعادل – گوش به حفظ تعادل كمك مي‌كند، بنابراين شايد متوجه شويد كه كودكتان از حالت معمولي نامتعادل‌تر است. 

آمارها نشان مي‌دهد كه عفونتهاي گوش بعد از سرماخوردگي دومين بيماري رايج در كودكان در ايالات متحده هستند. در واقع سه چهارم كودكان در سه سالگي مبتلا به اين بيماري مي‌شوند. 


عامل عفونت گوش معمولا باكتري است، اما ويروس نيز ممكن است عامل آن باشد. عفونت گوش زماني بروز مي‌كند كه مايع موجود در پشت پرده گوش افزايش يافته و عفوني شود. 

به طور معمول هر مايعي كه وارد اين منطقه مي‌شود به سرعت از شيپور استاش كه گوش مياني را به پشت بيني و گلو متصل مي‌كند خارج مي‌شود، اما اگر شيپور استاش در دوره سرماخوردگي، عفونت سينوس و حتي فصل حساسيت مسدود شود، مايع در گوش مياني جمع مي‌شود. مايع انباشته شده در گوش مياني محيط مناسبي براي پرورش ميكروبهايي مي‌شود كه در تاريكي، گرما و مكانهاي مرطوب رشد مي‌كنند. با زياد شدن عفونت، داخل و پشت پرده گوش ملتهب و در نتيجه درد آن بيشتر مي‌شود. زماني كه بدن سعي مي‌كند با عفونت مقابله كند ممكن است كودك تب كند. 

اين وضعيت ايمني يعني التهاب گوش مياني كه با تجميع مايع، درد، قرمزي پرده گوش و گاهي تب همراه است و در اصطلاح پزشكي، التهاب حاد گوش مياني (aom) ناميده مي‌شود. 

تحقيقات نشان مي‌دهد كه كودكان و نوزادان بيشتر مستعد عفونتهاي گوشي هستند چرا كه شيپور استاش آنها معمولا حدود 2/1 اينچ كوتاهتر و افقي است. با رسيدن به سن بلوغ، طول لوله‌ها سه برابر و عمومي‌تر مي‌شود و به همين دليل مايع به راحتي خارج مي‌شود. 

متخصصان توصيه مي‌كنند كه با مشاهده اولين نشانه عفوني شدن گوش، كودك را نزد پزشك ببريد تا گوش او را با ابزاري كه اتوسكوپ ناميده مي‌شود،‌ معاينه كند. 

پرده گوش عفوني شده، قرمز، برآمده و احتمالا در حال خشك شدن است. 

ممكن است پزشك بخواهد بررسي كند كه پرده گوش در واكنش به وسيله‌اي كه اتوسكوپ بادي نام دارد، جا به جا شده و صداي ضعيف باد در گوش ايجاد مي‌شود. 

اگر پرده گوش حركت نكند علت آن است كه مايع در گوش مياني جمع شده و احتمالا عفوني شده است.