مقالات قطعات سخت افزاری حتماً بخوانيد به درد بخور هستند

مجازي سازي حافظه به چند صورت انجام مي‌گيرد، اولين و رايج‌ترين آن مجازي‌سازي مبتني بر آرايه است. بطوري كه سازنده، يك آرايه قابل توسعه‌اي را ايجاد مي‌كند كه بوسيله آن درايوهاي آن سازنده اضافه مي‌شوند، نرم‌افزار كنترل نيز درايوها را طوري ايجاد مي‌كند، كه به صورت يك مجموعه داده ظاهر مي‌شوند. به گفته Andrew ecichman كه تحليلگر Forrester Research مي‌باشد، شما مجبوريد به يك سخت‌افزار سازنده اكتفا نکنید كه بايد مواظب اشاره انگشت سازندگان باشد كه اشتباهي صورت نگيرد.
سازندگان اين آرايه‌ها شركت‌هاي Compellent، EMC، هيوليت‌پاكارد، Hitachi Data، Network Appliance (Net APP)، سان مايكروسيستمز و Xiotech مي‌باشند. Reichman مي‌گويد محصولات مجازي‌سازي مبتني بر آرايه مثل محصولات هيتاچي (كه قبلا بوسيله هيوليت پاكارد و سان به فروش رسيده‌اند) و حتي محصولات NetAPP مي‌توانند از آرايه‌هاي ديگر حافظه نيز پشتيباني نمايند. آرايه هيتاچي تنها گزينه مخصوص و درجه‌يك مي‌باشد. او مي‌گويد، در حاليكه بقيه آرايه‌ها براي سيستم‌هاي با حافظه كوچك و كمتر از 75 ترابايت طراحي شده‌اند.
Ashish Nadkrni، مشاور اصلي Glass House technologies كه شركت خدماتي و مشاوره زيربناي IT مي‌باشد مي‌گويد، يك گزينه جديدتر كه مجازي‌سازي حافظه مبتني بر شبكه ناميده مي‌شود، از يك نرم‌افزار يا يك دستگاه شبكه براي كنترل انواع ديسك گردان‌ها و رسانه‌هاي ديگر ذخيره‌سازي استفاده مي‌كند. اين رسانه مي‌تواند از ميان محصولات سازندگان مختلف، محصول تنها يك فروشنده، فراهم سازد و به شما امكان مي‌دهد تا از درايوهاي ارزانتر براي مواقعي كه ذخيره‌سازي اجباري نمي‌باشد، استفاده كنيد و همينطور بتوانيد از حافظه‌اي كه طي چندين سال اطلاعات آن را پس از اكتساب و ادغام جمع‌آوري كرده‌ايد، مجددا استفاده نماييد.
سازندگان حافظه‌مجازي مبتني بر شبكه (كه اغلب جزو شبكه ناحيه حافظه (SAN) مي‌باشد)، BlueArc، DataCore Software، EqualLogic، FalconStor Software، IBM، Incipient، iQstor و LSI هستند. Richman مي‌گويد، اين حافظه‌هاي‌مجازي عرضه شونده مخصوص محيط‌هاي متوسط و معمولي يا كمتر از 150 ترابايت مي‌باشند.
قسمت مشكل و مهم
كنترل و قابليت انعطاف جديدي كه از مجازي‌سازي حافظه بدست آمده است، چندين ريسك را به همراه دارد: Engh كه در Wasatch كار مي‌كند، مي‌گويد: قابليت انعطاف، بدترين كابوس براي شما خواهد بود درست مثل دادن تيغ به دست بچه.
پيچيدگي در همان مسئله و موضوعي است كه مجازي‌سازي حافظه بوجود آورده و معرفي مي‌كند. Nadkarni در Glass House مي‌گويد، گر چه ابزارها محلي را كه بيت‌هاي مختلف فايل‌ها در آن وجود دارند، رديابي مي‌كنند، با اين حال اعضاي IT اطلاعات را روي رسانه‌هاي مختلفي كه مي‌توانند ديسك‌ها را به روش قديمي كنترل نمايند، پخش نمي‌كنند و به جاي كپي خود فايل‌ها براي تهيه پشتيبان، ديسك را به همراه قسمتي از فايل‌هاي كپي مي‌كنند. يا وقتي شبكه‌هاي حافظه مجازي را نصب مي‌كنند، درايوهاي با عملكرد و كارآيي پايين‌تر را با سرورهاي مجازي با عملكرد بالا ادغام و يكپارچه مي‌سازند. لذا عملكرد برنامه‌هاي كاربردي حياتي و مهم در حال اجرا را به تاخير مي‌اندازند و مانع كارشان مي‌شوند.
به گفته Walls در PHNS ابزارهاي مجازي‌سازي براحتي قابل استفاده هستند ولي مهندستاني كه كار ذخيره سازي را انجام مي‌دهند نمي‌توانند از تفكر درباره اطلاعات از ديدگاه عيني و واقعي دست بكشند. او مي‌افزايد، لزومي ندارد آنچه درباره كنترل حافظه و ذخيره‌سازي مي‌دانيد به طرف مقابل و گروه منتقل نماييد.
موضوع ديگر، انتخاب شكل و نحوه صحيح مجازي‌سازي حافظه مبتني بر شبكه يا مبتني بر آرايه است. تكنولوژي مجازي‌سازي مبتني بر شبكه از طريق نرم‌افزار مبتني بر سرور، يك دستگاه شبكه، يا يك كليد Fiber Channel هوشمند انجام مي‌شود و به دو صورت و ويژگي ظاهر مي‌شود: block-level (سطح بلوك) و file-level ( سطح فايل). مجازي‌سازي مبتني بر آرايه بعنوان قسمتي از نرم‌افزار كنترل حافظه عمل مي‌كند كه با يك آرايه همراه است. Simpson عضو Barton Group مي‌گويد، مجازي‌سازي مبتني بر ارائه معقول و مناسب است. ولي نمي‌تواند حافظه را به طور مستقيم يا از طريق يك SAN ضميمه و مختص آرايه نمايد. IT معمولا بايد حافظه آرايه را از فروشنده و سازنده آن آرايه خريداري نموده و يك قفل سازنده گران‌قيمت را براي آن ايجاد نمايد.
مجازي‌سازي حافظه مبتني بر شبكه نيز چند سالي است كه رايج گرديده و از ابتداي راه‌اندازي بسيار مورد تبليغ و پيشنهاد قرار گرفته. Andrew Reichman عضو Forrester مي‌گويد، اين بهترين نوع مجازي‌سازي حافظه از نظر قابليت انعطاف است و به شما امكان مي‌دهد تا همه منابع حافظه خود حتي دور از محل را ماداميكه از طريق SAN در دسترس هستند، كنترل نماييد. او مي‌گويد، با وجود اينكه اين ابزارها بعنوان يك نقطه كدر روي SAN شما عمل مي‌كنند ولي كار و روش سازندگان در پيشگيري از بروز مشكلات عملا خوب است.
Nadkarni مي‌گويد، اكثر محصولات مجازي‌سازي حافظه مبتني بر شبكه در سطح بلوك كار مي‌كنند يعني با گروه بيت‌ها بيشتر سروكار دارند تا همه فايل‌ها. در حاليكه مجازي‌سازي حافظه مبتني بر شبكه در سطح بلوك، گزينه بهتري مي‌باشد، ولي در اين تكنولوژي شركت بايد كليدها و دستگاه‌هاي ديگر شبكه حافظه خود را به نوع كليدها و دستگاه‌هاي مناسب و سازگار تغيير دهد. او مي‌گويد، ولي هيچ كس نمي‌خواهد SAN خود را براي انجام اينكار قطع نمايد. با وجود اين شما مي‌توانيد اين تكنولوژي را به طور مرتب و مداوم اضافه نماييد كه تنها مقدار پيچيدگي را افزايش مي‌دهد ولي چون اكنون از حافظه مجاز و غيرمجازي برخوردار هستيد لذا همه آنها به طور يكسان و مشابه كنترل مي‌گردند.
به توصيه او بيشتر سازمان‌ها بايد به مجازي سازي حافظه مبتني بر شبكه جهت تلاشي بيشتر براي طراحي مجدد حافظه رو آورند.
اين دقيقا همان كاري است كه Walls‌در PHNS و Etchererry در champion انجام دادند. Etchererry مجازي‌سازي را يك طراحي مجدد حافظه گسترده شركتي در نظر گرفته در حاليكه Walls آنرا بعنوان روشي براي افزودن يك مركز داده جديد و حل مشكل بازيابي سايت قبول دارد.
در هر دو مورد، همه كار نصب و راه‌اندازي در يك محيط غيركاري اتفاق افتاد كه بدون تحت تاثير قراردادن كاربران قابل آزمايش بود.
در حاليكه دور هر IT از سيستم‌هاي جديد خود راضي بودند آنها اطلاعات را به طور آن‌لاين ارسال نمودند و تنها يك اختلال و بي‌نظمي در محيط حافظه بوجود آمد كه كاربران به آن پي بردند.Walls مي‌گويد، تنها اين حادثه فقط يك بار اتفاق افتاد.