توصیه هایی برای نوجوانان و جوانان

جوانان با طبع پرشور و حساس خود، در جستجوی آزادی، تلاش می کنند ولی چنین به نظر می رسد که حدود و مرزهای آزادی برای آنان به درستی و به گونه ای دقیق و شفاف، تبیین و تعریف نشده است.
بی مناسبت نیست که ابتدا تأملی گذرا بر جایگاه آزادی در قانون اساسی داشته باشیم.
در اصل دوم، ماده ششم، یکی از ویژگیهای جمهوری اسلامی، ایمان به «کرامت و ارزش والای انسان و آزادی توأم با مسؤولیت او در برابر خدا» ذکر شده است. و در اصل سوم، ماده هفتم ،جزو وظایف دولت جمهوری اسلامی ایران، «تأمین آزادیهای سیاسی و اجتماعی در حدود قانون» می باشد و در اصل نهم نیز بر مجاز نبودن فرد یا گروه یا مقامی برای سوء استفاده از آزادی، تأکید به عمل آمده است.


آزادی مثبت و منفی
«کورتیس»[1] یکی از اندیشمندان تربیتی در این مورد می نویسد: «یک نگاه اجمالی به مسأله آزادی، بیانگر وجود تفاوت میان آزادیهای مثبت و منفی است: «آزادی از» و «آزادی برای»، بدین توضیح که «آزادی از ترس» و «آزادی از احتیاج» (نقصان) در مورد آزادی منفی و «آزادی برای نطق و بیان» و «آزادی برای پرستش و عبادت» دو مورد از آزادی مثبت می باشند.[2]» و در تبیین رابطه این دو، باید متذکر شد که آزادی منفی، شرط حتمی و ضروری برای (نیل به) آزادی مثبت است.
«اریک فروم» در این زمینه معتقد است که «آزادی مثبت عبارت است از فعالیت خود انگیخته[3] مجموع تمامیت یافته شخصیت.»[4]


آزادی درونی و بیرونی
اگر موضوع را از زاویه دیگری نگاه کنیم با دو نوع آزادی درونی و بیرونی مواجه می شویم، آزادی درونی به مفهوم، رهایی از سلطه خواستهای غریزی و نفسانی است و آزادی بیرونی در نفی هرگونه اقتدار خارج از وجود آدمی، تحقق می یابد که منظور نظام های حکومتی و سلطه آنهاست.