پاسخ به:توصیه هایی برای نوجوانان و جوانان
جمعه 27 مرداد 1391 11:44 AM
«نیایش، اصولا کشش روح است به سوی کانون غیر مادی جهان؛ نیایش، بلند ترین قله تعبیر را در پرواز عشق از میان شب ظلمانی عقل پیدا می کند.»[1]
الکسیس کارل
برخی از صاحب نظران نظیر «موریس دبس» معتقدند که: «جوانان با ندای ارزش ها به لرزه در می آیند.» و عده ای نظیر «دوریس اودلوم» بر آنند که «معنویات، داربست وجودی نسل جوان است»[2]
به راستی رابطه جوان با معنویت چیست؟ از یک سوی گرایش به معنویت، همچون یک نیاز فطری از درون جوانان، سر بر می آورد و از دیگر سوی، آنان مایلند که دنیا را اصلاح کنند، حالتی که برخی از روانشناسان آن را «مسیح گرایی» می نامند.
به موازات پیچیدگی و دشواری فزاینده زندگی، نیاز جوانان به معنویت، جدی تر احساس می شود و اگر مشاهده می شود که کشش های معنوی در این دوران، بیش از سایر سنین زندگی است، رمز آن را باید در فطرتی زلال و خود آشنا جستجو نمود.
انتظار جوانان از معنویت چیست؟
آن چه که جوانان با گرایش به معنویت به دنبال آن هستند عبارتند از:
ـ یافتن پاسخی مطمئن به زندگی و «چرایی» آن است.
ـ یافتن تکیه گاهی مطمئن در دنیای متغیر و پر شتاب امروزی است.
ـ حال معضلات و مشکلاتی که به طور معمول از عهده آن ها بر نمی آیند.
ـ پر کردن خلأ های آرمانی و مفهومی زندگی به مدد معنویتی منطقی و مستدل.
ـ اقناع کردن «حسن مذهبی» یا «بعد چهارم روح انسانی».
ـ در پرتو معنویت، روح را به تفرج واداشتن.
ـ غلبه بر احساس بیهودگی و پوچی و از دورن تهی شدن.
برخی از کارشناسان سازمان یونسکو که برای آموزش و پرورش قرن آینده، در صدد طراحی و برنامه ریزی نوینی می باشند، بزرگترین معضل نسل جوان معاصر را در این می بینند که آن ها (جوانان) به شدّت احساس «تحلیل رفتن» و «از درون تهی شدن» می نمایند و راه حلی که کارشناسان این سازمان تربیتی ارائه می دهند. در استقرار مجدد ارزش های اخلاقی در زندگی نسل جوان می باشد.
