آموزش های تخصصی شبکه و امنیت و ضد امنیت

توپولوژی های فايروال 
برای پياده سازی و پيکربندی فايروال ها در يک شبکه از توپولوژی های متفاوتی استفاده می گردد . توپولوژی انتخابی به ويژگی های شبکه و خواسته های موجود بستگی خواهد داشت . در اين رابطه گزينه های متفاوتی وجود دارد که در ادامه به بررسی برخی از نمونه های متداول در اين زمينه خواهيم پرداخت.
(برای آشنائی با فايروال ها و برخی از ويژگی های ارائه شده توسط آنان مطالعه مطلب فايروال ها : يک ضرورت اجتناب ناپذير در دنيای امنيت اطلاعات ، پيشنهاد می گردد ) . 
سناريوی اول : يک فايروال Dual-Homed 
در اين توپولوژی که يکی از ساده ترين و در عين حال متداولترين روش استفاده از يک فايروال است ، يک فايروال مستقيما" و از طريق يک خط Dial-up ، خطوط ISDN و يا مودم های کابلی به اينترنت متصل می گردد. در توپولوژی فوق امکان استفاده از DMZ وجود نخواهد داشت . 

برخی از ويژگی های اين توپولوژی عبارت از : 

• <LI dir=rtl>فايروال مسئوليت بررسی بسته های اطلاعاتی ارسالی با توجه به قوانين فيلترينگ تعريف شده بين شبکه داحلی و اينترنت و برعکس را برعهده دارد.
  <LI dir=rtl>فايروال از آدرس IP خود برای ارسال بسته های اطلاعاتی بر روی اينترنت استفاده می نمايد . 
  <LI dir=rtl>دارای يک پيکربندی ساده بوده و در مواردی که صرفا" دارای يک آدرس IP معتبر ( Valid ) می باشيم ، کارساز خواهند بود .
• برای اتصال فايروال به اينترنت می توان از يک خط Dial-up معمولی ، يک اتصال ISDN و مودم های کابلی استفاده نمود .

سناريوی دوم : يک شبکه Two-Legged به همراه قابليت استفاده از يک ناحيه DMZ 
در اين توپولوژی که نسبت به مدل قبلی دارای ويژگی های پيشرفته تری است ، روتر متصل شده به اينترنت به هاب و يا سوئيچ موجود در شبکه داخلی متصل می گردد .

برخی از ويژگی های اين توپولوژی عبارت از : 

• <LI dir=rtl>ماشين هائی که می بايست امکان دستيابی مستقيم به اينترنت را داشته باشند ( توسط فايروال ***** نخواهند شد ) ، به هاب و يا سوئيچ خارجی متصل می گردند . 
  <LI dir=rtl>فايروال دارای دو کارت شبکه است که يکی به هاب و يا سوئيچ خارجی و ديگری به هاب و يا سوئيچ داخلی متصل می گردد. ( تسهيل در امر پيکربندی فايروال )
  <LI dir=rtl>ماشين هائی که می بايست توسط فايروال حفاظت گردند به هاب و يا سوئيچ داخلی متصل می گردند . 
  <LI dir=rtl>به منظور افزايش کارآئی و امنيت شبکه ، می توان از سوئيچ در مقابل هاب استفاده نمود . 
  <LI dir=rtl>در توپولوژی فوق امکان استفاده از سرويس دهندگانی نظير وب و يا پست الکترونيکی که می بايست قابليت دستيابی همگانی و عمومی به آنان وجود داشته باشد از طريق ناحيه DMZ فراهم می گردد . 
  <LI dir=rtl>در صورتی که امکان کنترل و مديريت روتر وجود داشته باشد ، می توان مجموعه ای ديگر از قابليت های فيلترينگ بسته های اطلاعاتی را نيز به خدمت گرفت . با استفاده از پتانسيل های فوق می توان يک سطح حفاظتی محدود ديگر متمايز از امکانات ارائه شده توسط فايروال ها را نيز پياده سازی نمود . 
  <LI dir=rtl>در صورتی که امکان کنترل و مديريت روتر وجود نداشته باشد ، ناحيه DMZ بطور کامل در معرض استفاده عموم کاربران اينترنت قرار خواهد داشت . در چنين مواردی لازم است با استفاده از ويژگی ها و پتانسيل های ارائه شده توسط سيستم عامل نصب شده بر روی هر يک از کامپيوترهای موجود در ناحيه DMZ ، يک سطح مناسب امنيتی را برای هر يک از آنان تعريف نمود . 
  <LI dir=rtl>پيکربندی مناسب ناحيه DMZ به دو عامل متفاوت بستگی خواهد داشت : وجود يک روتر خارجی و داشتن چندين آدرس IP
• در صورتی که امکان ارتباط با اينترنت از طريق يک اتصال PPP ( مودم Dial-up ) فراهم شده است و يا امکان کنترل روتر وجود ندارد و يا صرفا" دارای يک آدرس IP می باشيم ، می بايست از يک راهکار ديگر در اين رابطه استفاده نمود . در اين رابطه می توان از دو راه حل متفاوت با توجه به شرايط موجود استفاده نمود :

راه حل اول ، ايجاد و پيکربندی يک فايروال ديگر در شبکه است . راه حل فوق در مواردی که از طريق PPP به شبکه متصل می باشيم ، مفيد خواهد بود . در توپولوژی فوق ، يکی از ماشين ها به عنوان يک فايروال خارجی ايفای وظيفه می نمايد ( فايروال شماره يک ) . ماشين فوق مسئوليت ايجاد اتصال PPP و کنترل دستيابی به ناحيه DMZ را بر عهده خواهد داشت و فايروال شماره دو ، مسئوليت حفاظت از شبکه داخلی را برعهده دارد . فايروال شماره يک از فايروال شماره دو نيز حفاظت می نمايد.

راه حل دوم، ايجاد يک فايروال Three Legged است که در ادامه به آن اشاره خواهيم کرد . 
سناريوی سوم : فايروال Three-Legged 
در اين توپولوژی که نسبت به مدل های قبلی دارای ويژگی های پيشرفته تری است ، از يک کارت شبکه ديگر بر روی فايروال و برای ناحيه DMZ استفاده می گردد . پيکربندی فايروال بگونه ای خواهد بود که روتينگ بسته های اطلاعاتی بين اينترنت و ناحيه DMZ با روشی متمايز و متفاوت از اينترنت و شبکه داخلی ، انجام خواهد شد . 

برخی از ويژگی های اين توپولوژی عبارت از :

• <LI dir=rtl>امکان داشتن يک ناحيه DMZ وجود خواهد داشت . 
  <LI dir=rtl>برای سرويس دهندگان موجود در ناحيه DMZ می توان از آدرس های IP غيرمعتبر استفاده نمود . 
  <LI dir=rtl>کاربرانی که از اتصالات ايستای PPP استفاده می نمايند نيز می توانند به ناحيه DMZ دستيابی داشته و از خدمات سرويس دهندگان متفاوت موجود در اين ناحيه استفاده نمايند . 
  <LI dir=rtl>يک راه حل مقرون به صرفه برای سازمان ها و ادارات کوچک است .
  <LI dir=rtl>برای دستيابی به ناحيه DMZ و شبکه داخلی می بايست مجموعه قوانين خاصی تعريف گردد و همين موضوع ، پياده سازی و پيکربندی مناسب اين توپولوژی را اندازه ای پيجيده تر می نمايد . 
  <LI dir=rtl>در صورتی که امکان کنترل روتر متصل به اينترنت وجود نداشته باشد ، می توان کنترل ترافيک ناحيه DMZ را با استفاده از امکانات ارائه شده توسط فايروال شماره يک انجام داد .
• در صورت امکان سعی گردد که دستيابی به ناحيه DMZ محدود شود .
•