هیجان و نشاط و اضطراب روزهای اول، مجالی برای تأمل در رفتارها و آداب نمی‌گذارد، به تدریج از آشنایی‌های ابتدایی که می‌گذرد و روابط تحت‌تأثیر رفت و آمدها و آداب و رسوم شکل می‌گیرد، توجه به تفاوت‌ها و شباهت‌ها، تردید در تحکیم ارتباطات را در پی خواهد داشت.

 به دلیل عدم آشنایی از فرهنگ و آداب و گاه تعجیل در انتخاب و شدت علاقه‌مندی، توجه و تفکری نسبت به وضعیت خانواده‌ها نمی‌شود و شاید اصل هم‌کفو بودن زوجین نادیده و بی‌اهمیت تلقی می‌گردد.

دوران عقد با وجود لذت و شادی خاص خود زمانی مناسب جهت آگاهی از اوضاع زندگی یکدیگر است گرچه این امر باید قبل از عقد صورت گیرد و با اطلاع کامل، همراهی را برگزید.

 ولی به دلایلی از جمله ناآگاهی زوجین و خانواده‌ها از لزوم این نوع تحقیقات و شرم و حیای خاص و... به پس از عقد موکول می‌شود.

فرهنگ و قوانین رایج هرکس چیزی است که طی مدت‌ها و سال‌ها نهادینه گشته است. تقابل سنت‌های مختلف و آداب متفاوت زوجین ممکن است در نظر هم، جدا از بی اهمیت بودن، مضحک هم به نظر آید که رنجش و اندوه را سبب شود،

 به دلیل شرایط رایج و مرسوم دوران عقد، طرفین خواهان مطرح کردن همسر در مقابل دیگران خواهند بود که در نتیجه‌ی آن بسیاری از تفاوت‌ها، در روابط با سایرین روشن می‌گردد.

گاه مراتب و مقام اجتماعی و اقتصادی طرف مقابل، این اندیشه را متأثر می‌سازد که نیازی به هماهنگی وضعیت فرهنگی و همسانی در فرهنگ و سنن نیست، غافل از این‌که گاه کوچک‌ترین مسأله به بزرگ‌ترین مشکل تبدیل می‌گردد.

بسیاری از آداب و مراسم در خانواده‌های سنت‌پذیر، نمود بیشتری دارند و خانواده‌های امروزی آن‌ها را طرد می‌کنند. در خانواده‌هایی که فرزندان برخلاف رسم و آیین زندگی می‌کنند نیز مشکل، فراوان خواهد بود.

 بنابراین لازم است که خانواده‌ها و بخصوص جوانان قبل از ازدواج به این موارد توجه داشته باشند؛ چرا که تأثیر و نفوذ عدم هماهنگی در وضعیت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی از همان ابتدای آشنایی لازم است.

 در نظر گرفتن و توجه به نحوه‌ی معاشرت‌های خانوادگی، روابط اجتماعی، آداب و رسوم و عقاید خانوادگی که دختر و پسر در آن، رشد و تربیت یافته‌اند، مهم است.

 لیلا کیانیان