به چشم بر هم زدنی گذشت...

 

 

دوران عقد و دغدغه‌های آن

 

 دوران عقد فرصتی طلایی است برای زوج که قبل از ورود به زندگی مشترک، یکدیگر را بهتر بشناسند و با آمادگی بیشتر زیر یک سقف بروند.

 

 اما نباید فراموش کرد که این دوران بسیار زودگذر است و به قول بسیاری از افراد در چشم بهم زدنی تمام می شود. در دوران عقد برای بهتر شدن رابطه، زن و مرد باید به نکاتی توجه کنند. در این دوران ارتباط و شناخت نکات مهمی هستند که باید به هر دو توجه کرد.

 

دوران عقد را می توان دوران ارتباط و شناخت نامید، چرا که رابطه های جدید در این دوران شروعمی شود. رابطه با خانواده ی همسر، دوستان و همکاران همسر که هر کدام می تواند نوعی رابطه ی ناشناخته برای فرد باشد و او را نیازمند یادگیری اصول لازم برای ایجاد یک رابطه ی صحیح نماید.

 

هر یک از این انواع ارتباط به طور مستقیم یا غیر مستقیم، آگاهانه یا ناخودآگاه انتقال دهنده ی پیامی است، پس باید اندیشید که هر بار چه نوع رفتاری را در پیش دارید و چه پیامی را به دنبال آن منتقل می کنید.

 

موضوع مهم دیگر در این دوران توجه است. زن و مرد باید در این دوران به همه چیز و همه کس توجه کافی را داشته باشند که مهم ترین آن توجه به یکدیگر و شناخت هم و نیازهای یکدیگر است.

 

در این دوران باید زن و مرد احساسات یکدیگر را درک کنند و به آن‌ها پاسخ مناسب دهند. چرا که گاهی اوقات از روی شناخت ناکافی حرفی گفته می شود یا شوخی کوچکی منجر به ایجاد کدورت بین دو طرف می گردد.

 

 در این دوران باید در کنار همه ی وظایف شغلی، تحصیلی و... برای ارتباط با همسر و توجه به او و شناخت او، زمانی را در نظر گرفت.

 

در راستای ارتباط با همسر و شناختن او می توان به صحبت‌ها، علاقه ها، سلیقه ها و... توجه کرد و نقاط حساس فرد مقابل را شناسایی کرد و با توجه به این حساسیت ها، رفتار مناسبی را در پی گرفت.

 

دوران عقد و رفتارهای این دوران تعیین کننده رفتارها و روابط بعدی زن و مرد است، پس بهتر است در این دوران رفتار محترمانه ای با یکدیگر و اطرافیان داشته باشند.

 

همسران باید توجه داشته باشند که دوران عقد، دورانی بسیار حساس است و شناخت اولیه و کامل تر زن و شوهر از یکدیگر در این دوران شکل می گیرد.

 

 پس نباید این دوران را بی توجه به همسر و اوضاع زندگی و با بی خیالی پشت سر بگذارند، چرا که اگر همسرشان را در دوران عقد نشناسند و نتوانند پاسخگوی نیازهای او و اطرافیان باشند، در زندگی مشترک نیز با مشکل مواجه خواهند شد.

 

توجه به همسر در این دوران باعث می شود که فرد برای شروع زندگی مشترک انگیزه ی بیشتری داشته باشد و مشتاق تر باشد. اما اگر توجه فرد با بی توجهی و بی تفاوتی همسرش روبه رو شود، مسلماً ناامیدی و شک را در دل او می اندازد و تردید را به وجود می آورد که ای کاش ازدواج نمی کرد یا با فرد دیگری که توجه بیشتری به او دارد ازدواج می کرد و...

 

 بسیار پیش آمده که سخنان افرادی را می‌شنویم که از بی‌توجهی همسرشان در روزهای عقد گله مند هستند. زنانی که می گویند همسرشان برای با آن‌ها بودن ارزشی قائل نیست

 

و حتی ساعتی از کارش را کم نمی کند تا وقتش را با آن‌ها بگذراند یا وقتی با ذوق و شوق او را مهمانی دعوت می کنند، بهانه‌ای آورده و تنهایی را ترجیح می دهد و هدیه ای را که برای او می خرند با بی‌توجهی کنار می اندازد.

 

 مردهایی که از همسرشان دلخورند، چرا که هنگام روبه رو شدن با آن‌ها به خودشان نمی رسند و مثل همیشه بی آرایش و ساده حاضر می شوند و....

 

نباید فراموش کرد که دوران عقد فرصتی است برای با هم بودن اما نه در همه لحظه ها. پس باید قدر لحظه های با هم بودن در این دوران را دانست و با توجه کردن به همسر و نیازها و احساسات او، دوران خوب و به یاد ماندنی ای را برای یکدیگر ساخت. توجه به احساسات همسر موجب صمیمیت و نزدیکی میان همسران می‌گردد.

 

 سمانه استاد