هنـــــــرمند ماندگار

حسين پنــــــاهي، بازيگر، كارگردان، نويسنده و شاعري بود كه كودك درونش همواره زنده بود و اين ويژگي‌اش باعث شده بود بازي و لحن كلامش به دل هر مخاطبي بنشيند و او را به چهره‌ ماندگاري تبديل كند. 
هشـــــت سال از درگذشت سهرابِ «دزدان مادربزرگ» كه ملتي را شيفته خودش كرده بود مي‌گذرد اما در تمام اين سال‌ها ياد و نامش زنده مانده است.
پناهي به دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش می‌بارید و طنز تلخش، بازیگر نقش‌های خاصی بود. اما او بیشتر شاعر بود و این شاعرانگی در ذره ‌ذره جانش نفوذ داشت.
 پناهی در ششم شهریور ۱۳۳۵ در روستای دژکوه در استان کهگیلویه و بويراحمد زاده شد. پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسه آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت، بعد از چند ماه فعاليت در كسوت روحاني، به تهران مهاجرت كرد و در چهار سال مدرسه هنری آناهیتا درس خواند و دوره بازیگری و نمایشنامه‌نویسی را گذراند.

 بازیگری را نخست از مجموعه تلویزیونی «محله بهداشت» آغاز کرد. سپس چند نمایش تلویزیونی با استفاده از نمایشنامه‌های خودش ساخت که مدت‌ها در محاق ماند.
نمایش‌های «دو مرغابی در مه» و «یک گل و بهار»، بنا به درخواست مردم به دفعات از تلویزیون پخش شد و حسين پناهي در دهه‌ي شصت و اوایل دهه‌ي هفتاد، یکی از پرکارترین و نوآورترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون بود.

حسين پناهي با چهره، فيزيك و كاراكتر متفاوتش در مجموعه‌هاي تلويزيوني بسياري بازي كرده كه از جمله آن‌ها مي‌توان به «گرگها»، «آواز مه»، «محله بهداشت»، «بی بی یون»، «روزی روزگاری»، «مثل یک لبخند»، «ایوان مدائن»، «خوابگردها»، «هشت بهشت»، «قهرمان کیه»، «امام علی(ع)»، «همسایه‌ها»، «آژانس دوستی»، «دزدان مادر بزرگ»، «آینه خیال»، «کوچک جنگلی»، «آشپزباشی»، «روزگار قریب»، «آقا فرمان»، «یحیی و گلابتون»، «شلیک نهایی» و «رعنا» اشاره كرد.
او روز چهاردهم مردادماه سال 83 در منزل مسكوني‌اش به دليل سكته قلبي درگذشت و پيكر بي‌جانش سه روز بعد كشف شد. او در هنگام مرگ، 49 ساله بود و به تنهايي زندگي مي‌كرد.